Blacha cynkowo-tytanowa – co warto o niej wiedzieć

Blacha cynkowo-tytanowa jest bardzo trwała i to nie jest to jej jedyna zaleta. Nie wymaga bowiem żadnych zabiegów konserwacyjnych ani pielęgnacyjnych – wystarczy ją od czasu do czasu umyć wodą i oczyścić z kurzu. Podczas montażu pokrycia dachowego należy jednak odpowiednio przygotować podłoże. Ważny jest także sposób magazynowania blachy.

Z czego produkuje się blachy cynkowo-tytanowe?

Surowcem używanym do produkcji tego typu pokryć dachowych jest blacha o gęstości około 7,2 g/cm3, będąca stopem oczyszczanego elektrolitycznie cynku (czystość 99,995%) oraz precyzyjnie dobranych proporcji miedzi i tytanu. Surowiec ten jest topiony, odlewany i nawijany na rolki w jednym cyklu technologicznym.

Najlepsze produkty, spełniające wymogi zaostrzonej kontroli i przekraczające standardowe normy, oznaczane są specjalnym symbolem Quality Zinc.

Blacha cynkowo-tytanowa jest bardzo trwała

Blachy cynkowo-tytanowe posiadają gwarancję określoną średnio na 40 lat, ale ich żywotność jest ponad trzykrotnie wyższa i szacuje się ją na ponad 120 lat. Głównym powodem długowieczności blach cynkowo-tytanowych jest to, że pod wpływem działania czynników atmosferycznych pokrywają się ochronną warstwą naturalnej patyny, która zabezpiecza dach przed korozją i eliminuje konieczność pielęgnacji oraz konserwacji materiału. W miejscach ewentualnych zarysowań blachę odnawia się, stale chroniąc powierzchnię dachu, a naturalna patyna nadaje blasze zielonkawy odcień.

Jak układać pokrycie dachowe z blachy cynkowo-tytanowej?

Wszystkie blachy cynkowo-tytanowe układa się na pełnym podłożu – deskowaniu, wodoodpornej sklejce, drewnopochodnych płytach OSB czy też szlifowanych płytach MPF. Podłoże musi być równe, a ewentualne różnice poziomów nie powinny być większe niż 5-10 mm. Podczas transportu i magazynowania blachy cynkowo-tytanowej nie wolno jej zamoczyć, ponieważ pod wpływem wilgoci wytrąca się na niej biały wodorotlenek cynku, będący skutkiem pierwszego procesu patynowania.

Najpopularniejszy rodzaj pokryć cynkowo-tytanowych

Najpopularniejszymi pokryciami cynkowo-tytanowymi są blachy płaskie, które mają postać pasów o szerokości od 40 do 70 cm i długości do 10 m i sprzedawane są w rolkach. Dłuższe pasy zbyt mocno odkształcają się termicznie, aczkolwiek przy spełnieniu określonych warunków dopuszcza się długość dochodzącą nawet do 16 m.

Zazwyczaj pokrycia wykonywane są z pasów o szerokości 53 lub 60 cm, z blachy grubości 0,7 mm. Węższe lub grubsze pasy stosuje się wtedy, kiedy wskazane jest wzmocnienie, na przykład w celu przeciwdziałania wyginaniu przez silny wiatr. Niektóre blachy posiadają od spodu warstwę lakieru poliamidowego, który chroni przed korozją wynikającą z kontaktu z poszyciem albo skroplinami.

Blachę cynkowo-tytanową można układać na kilka sposobów – zależnie od planowanego końcowego efektu wizualnego może to być podwójny rąbek stojący, kątowy rąbek stojący lub gotowy system łączenia na listwy zatrzaskowe.

Co oprócz płaskiej blachy tytanowo-cynkowej?

Oprócz płaskich blach tytanowo-cynkowych wykonuje się też pokrycia drobnoelementowe. Małe łuski mają kształt kwadratowy lub rombowy, o boku szerokości 28-40 cm. Na górnej przedniej i dolnej stronie posiadają specjalne wygięcia w formie płaskich rąbków. Wykonane z blachy grubości 0,8 mm łuski mocuje się za pomocą tak zwanych haft – przybijanych do podkładu i zahaczanych o rąbek płaski sąsiednich łusek.

Duże łuski są elementami wielkowymiarowymi o szerokości od 33,3 do 60 cm i długości do 3 m. Wykonywane są z blachy cynkowo-tytanowej grubości 0,7 lub 0,8 mm, a sposób ich montażu jest podobny jak w przypadku łusek małych.

Tymczasem panele to duże, gotowe elementy pokryciowe o szerokości około 40 cm i długości ponad 80 cm zrobione z blachy grubości 0,5 lub 0,7 mm. Układa się je na sztywnym poszyciu z desek lub płyt, w równoległych pionowych rzędach, w kierunku od dołu w górę, zaczynając od prawej krawędzi dachu, a ich montaż jest znacznie szybszy niż w przypadku małej łuski.