Blacha miedziana – trwałe pokrycia dachowe

Pokrycia dachowe wykonane z miedzi są bardzo trwałe – blacha miedziana może przetrwać na dachu nawet 300 lat. Na dach można położyć zarówno blachę płaską, jak i mniejsze elementy, na przykład płytki w kształcie rybiej łuski, prostokąta lub rombu. W sprzedaży dostępne są także formy przypominające tradycyjne blachodachówki.

Charakterystyczną cechą miedzi jest powolne utlenianie się jej powierzchni w reakcji na warunki atmosferyczne oraz powstawanie na niej nalotu zwanego patyną. Jego warstwa o grubości kilku mikronów jest bardzo szczelna i zabezpiecza miedź przed dalszym utlenianiem. Powierzchnia nie wymaga konserwacji i ma trwałość dochodzącą nawet do 300 lat

Oprócz naturalnej miedzi można również wybrać blachę zabezpieczaną przed korozją fabrycznie oksydowaną w kolorze brązowym, ocynowaną (matowoszarą) lub wstępnie pokrywaną patyną (w kolorze jasno-zielonym). Taka fabrycznie wytwarzana patyna ma te same właściwości ochronne i kolor co naturalna, a trwałość blachy oksydowanej, wstępnie patynowanej i cynkowej jest podobna do trwałości blachy naturalnej miedzi.

Miedziane pokrycia dachowe wytwarzane są z blachy o grubości 0,6 mm. Pokrycia zawsze układa się na sztywnym poszyciu wyłożonym matą lub folią separacyjną tak, aby środki impregnujące używane do zabezpieczania drewna nie weszły w reakcję chemiczną z miedzią.

Należy pamiętać, że wszelkie łączniki i akcesoria muszą być wykonane z metali niereagujących z miedzią, takich jak stal nierdzewna, ołów, niekiedy cyna oraz stal cynowana. Nie wolno używać metali szkodliwych dla miedzi: cynku i jego stopów (w tym stopu cynku z tytanem), stali ocynkowanej, aluminium, a także elementów miedziowanych galwanicznie.

Rodzaje blachy miedzianej

Miedziane pokrycia dachowe mogą mieć formę płaskiej blachy, elementów małoformatowych, a także blachodachówki.

Blacha płaska ma formę długich pasów, które w poziomie łączy się na rąbek leżący, a w pionie na stojący. W celu umocowania blachy do podłoża stosowane są tak zwane żabki, czyli metalowe łączniki przybijane gwoździami do deskowania, które utrzymują one pokrycie stabilnie, ale jednocześnie pozwalają mu się odkształcać pod wpływem zmian temperatury.

Elementy małoformatowe to płytki w kształcie rybiej łuski, łupka naturalnego, prostokąta bądź rombu.

Blachodachówka to blacha tłoczona we wzór dachówki, mocowana gwoździami do haft nabitych na kontrłaty. Jej forma przypomina nieco tradycyjną blachodachówkę.

Zdaniem eksperta z Polskiego Centrum Promocji Miedzi:

O zaletach tego materiału

Miedź można łatwo formować mechanicznie lub ręcznie, na budowie lub w warsztacie, co pozwala na uzyskanie praktycznie dowolnych trójwymiarowych kształtów – skomplikowanych krzywizn i detali. Z metalu tego mogą być wykonywane rynny dowolnego kształtu i wymiarów, elementy odwodnienia dachu, rury spustowe, gargulce i wszelkiego rodzaju dekoracje dachowe.

Miedź doskonale spełnia wymogi nowoczesnej architektury. Jej powierzchnia zmienia barwę wraz z procesem patynowania: od lśniącej czerwonawej przechodzi powoli w oksydowaną ciemnobrązową a później, dojrzewając wraz z budynkiem, nabywa typową zieloną patynę.

Miedziane elementy idealnie harmonizują z innymi naturalnymi materiałami budowlanymi, takimi jak drewno, kamień, szkło czy cegła. W istocie niemal każdy materiał konstrukcyjny można łączyć z miedzią w nowoczesnym lub tradycyjnym stylu.

Proces patynowania naturalnego trwa około 10-15 lat, jednak w okolicach przemysłowych i w środowiskach nadmorskich naturalna patyna tworzy się zdecydowanie szybciej i trwa około 5 lat. Na powierzchniach poziomych wystawionych na działanie atmosfery, patyna tworzy się o wiele szybciej niż na powierzchniach pochyłych, chociaż i w tym przypadku zachodzi szybciej niż na powierzchni pionowej.

Blacha oksydowana i patynowana jest bardzo przydatna na fasady budynku i do renowacji oraz napraw dachów, wymagających wymiany jedynie uszkodzonych części powierzchni już utlenionych bądź spatynowanych.