Dwie najpiękniejsze dachówki w Europie

Oczywiście, de gustibus non est disputandum, o gustach się nie dyskutuje. I to oczywista hipokryzja – o czym świadczą różne wybory Miss World albo „tańce z gwiazdami” lub bez. Estetyka ma znaczenie.

Kiedyś na rynku konkurowano ceną, potem jakością, a teraz wzornictwem. Np. przemysł samochodowy. Czy kolejne modele aut są tańsze niż poprzednie? Nie. Czy są na tyle jakościowo lepsze żeby uzasadniać coraz wyższe ceny? Są rzecz jasna różne nowinki techniczne – o które w dachówkach znacznie trudniej – ale tym co decyduje o podkręcaniu popytu jest głównie design. Inny kształt „grilli”, nowe bryły i „muskulatury” karoserii itd.

A co słychać wśród dachówek ceramicznych i cementowych? Ogólnie nuda. Te same kształty tylko pod różnymi nazwami lub nawet regres. Bywały dachówki, które się wyróżniały, a których już nie ma. Dachówki ceramiczne „Piatta” firmy Pfleiderer Dachziegel i „E-01” firmy von Muller. Dachówka cementowa „Verona” firmy Euronit. Można je jeszcze zobaczyć w Internecie pod hasłem dachówka lub dachziegel Piatta, Verona – a E-01 już tylko na www.dachziegelarchiv.de . Co w zamian? Jedyne „novum” to dachówki płasko-zakładkowe. Wyprostowana dolna krawędź XIX-wiecznej karpiówki zakładkowej (niem. Falzbiber).

Erlus Karat

Dlatego warto wyróżnić dwie dachówki inne niż ogólnie takie same. Obydwie są dostępne na polskim rynku. Ale rzadko je widać na polskich dachach. Dachówki ceramiczne zakładkowe, o słusznie jubilerskich nazwach – dachówka „Diamant” francuskiej firmy Imerys-Huguenot i dachówka „Karat” niemieckiej firmy Erlus Ergoldsbacher (w wersji powiększonej „Karat XXL”).

Imerys-Huguenot Diamant

Co je wspólnie wyróżnia? Przede wszystkim super oryginalna, wyjątkowa forma czerepu. Śmiem twierdzić, iż wśród dachówek obecnie dostępnych na rynku, to dwie jedyne nowości w ciągu ostatnich 60 lat. Tj. od czasu, kiedy Rudolf Braas wymyślił „frankfurterkę” (Frankfurter Pfanne) w 1958 r. i inna niemiecka firma, Nelskamp – bliźniaczą dachówkę „Finkenberger”. Od tego zaczął się triumfalny pochód dachówek cementowych w Europie kontynentalnej. (Wcześniej była to specjalność Brytyjczyków, m.in. firmy Redland, z którą R. Braas połączył siły).

Imerys-Huguenot Diamant

Drugie co je wyróżnia, to dobrze skomponowana kolorystyka i brak przesadnie lśniących wykończeń powierzchni. Co z reguły przynosi skutek odwrotny kiedy wskutek olśnień zatraca się „rysunek” układu dachówek. I cały błyszczący dach bardziej oślepia niż olśniewa urodą. Trzeci walor wynikający z formy i barw to uniwersalizm architektoniczny. Te dachówki, acz każda trochę inaczej – pasują i do willi miejskich i domów na wsi, zarówno nowoczesnych, jak rustykalnych.

Imerys-Huguenot Diamant

„Diamant” jest ewidentną innowacją – bo nigdy wcześniej żadna dachówka nie miała powierzchni licowej kształtowanej na wzór fasetek szlifierskich diamentu.

Imerys-Huguenot Diamant

„Karat” jest nowoczesną adaptacją klasycznych dachówek „klasztornych”. Niby zabieg prosty – zmniejszenie krzywizny fali dolnej i spłaszczenie grzbietu, a jaki efekt! „Diamant” ożywia i dynamizuje architekturę dachu, jednak w granicach dobrego smaku. „Karat” bardziej harmonizuje, wtapia się, ale jednak wyróżnia – jak wejście z metalu i szkła autorstwa I. M. Pei na tle fasad Luwru. „Diamant” daje efekty wizualne nieco płytsze, ale równomierne. „Karat” mocno przedziela połać pionowo, i tworzy głębszą grę światło-cieni. Jest bardziej tradycyjny.

Erlus Karat

Obie dachówki łączy jedno: subtelna praca projektanta oraz jej wynik. W pełni zgodny z tezą L. da Vinci, że nie ma nic bardziej finezyjnego niż prostota. Stąd nic dziwnego, iż „Diamant” zdobyła prestiżową nagrodę na wystawie Batimat w Paryżu 2003 – „Karat XXL” nagrodę Red Dot Design Award 2006 w Niemczech – a jeszcze wcześniej „Karat” normalny – nagrodę iF Design Award 2002 za kolor „srebrzysty tytan”. No, to jeszcze chwilę o kolorach.

Erlus Karat

„Diamant” występuje w dwóch: Argentique metaliczny szaro-srebrny i Flamme Rustique ceglasty czerwony. „Karat” w pięciu: naturalny ceglasty, angobowany miedziany i antracytowy, a w angobach szlachetnych srebrno-tytanowy (ten nagrodzony) i czerń diamentowa. Nie czas i miejsce polemizować z ciemnotą na dachach. Dlatego pominę „Karat” antracyt i czarny. Pozostałe kolory „Karat” i oba kolory „Diamant” w zupełności starczą na każdą okazję. Warto zobaczyć te dachówki na wizualizacjach – www.erlus.pl oraz www.imerys-dachowki.pl lub www.zamarat.pl – a najlepiej w naturze.

Stawiam dolary, których nie mam dużo – przeciw orzechom, które też są drogie – jeśli ktoś wskaże na rynku inne dachówki równie oryginalne jak wymienione. Gwoli jasności oświadczam, że nic mnie nie łączyło i nie łączy z firmami Imerys lub Erlus, ich dystrybutorami etc. Po prostu cenię dobry, nowatorski design.

PS. Być może lek na nudę wzorniczą przyjdzie z Azji? Badając stan techniki pod kątem jednego z projektów obejrzałem blisko 500 zgłoszeń patentów i wzorów przemysłowych na dachówki – z Japonii. Np. 60 zgłosiła nie jakaś firma-córka – ale główna, Matsushita Electric – a tylko kilka mogło mieć związek z „solarami”. Ciekawe, czego chcą zacni elektrycy, od dachówek? A ilość wszystkich zgłoszeń z Europy była niższa niż z jednej Korei Południowej. Dobrze zatem, że Europa ma chociaż diament i dwa karaty światowej miary.

Robert Dymkowski

Dachówka Diamant zdobyła prestiżową nagrodę na wystawie Batimat w roku 2003

Dachówka Karat XXL otrzymała nagrodę Red Dot Design Award w roku 2006