FWK – folie wstępnego krycia

Każdy dach, a w szczególności ten z ociepleniem, powinien być dodatkowo zabezpieczony. Ważnym jest, aby nie dopuścić do wnikania wody i wilgoci bezpośrednio w materiały termoizolacyjne. Folie wstępnego krycia łączą w sobie dwie funkcje: nie tylko chronią konstrukcję dachu oraz jego ocieplenie przed wodą nawiewaną pod pokrycie w czasie opadów, ale też odprowadzają parę wodną z wnętrza domu, nie dopuszczając do jej kondensacji.

Folie wstępnego krycia, zwane również foliami paroprzepuszczalnymi lub membranami dachowymi, układa się na każdym dachu, którego poddasze będzie ocieplane. Dawniej warstwę wstępnego krycia stanowiło poszycie z desek pokrytych papą. Obecnie najczęściej stosuje się folie dachowe, które układa się na deskowaniu lub, w przypadku pokryć nie wymagających pełnego deskowania, bezpośrednio na krokwiach. Chronią poddasze przed podwiewanymi pod pokrycie deszczem i śniegiem oraz powstającymi pod pokryciem skroplinami. Współdziałając z systemem wentylacji dachu lub jego pokrycia, umożliwiają ponadto wydostanie się pary wodnej z konstrukcji dachu i jego termoizolacji. Dzięki współdziałaniu tych dwóch grup izolacji woda ma ograniczony dostęp do dachu, ale może go swobodnie opuścić, gdy się w nim znajdzie. Stosowanie folii wstępnego krycia i membran wstępnego krycia powinno być więc skorelowane ze sposobem wentylowania dachu.

Folie paropszepuszczalne

W Polsce folie dachowe pojawiły się na dachach na początku lat 90. Nie od razu cieszyły się powodzeniem. Sceptycyzm wywoływał na pozór lekki delikatny materiał z którego były zrobione. Jednak z czasem okazało się, że są idealnym rozwiązaniem tym bardziej, że coraz częściej zaczęto wykorzystywać poddasze a w związku z tym dach powinien być prawidłowo ocieplony (przy niewykorzystanym poddaszu wcześniej można było nie ocieplać dachu). Dziś już praktycznie 80 procent dachów stromych jest zabezpieczonych foliami dachowymi. Wynika to przede wszystkim z prostego rachunku ekonomicznego. Folie dachowe paroprzepuszczalne zastępują równocześnie tradycyjne deskowanie i izolację z papy, dzięki czemu koszt wykonania dachu jest nawet o 50% niższy.

Paroprzepuszczalność, czyli zdolność tych folii do przepuszczania pary wodnej, przekracza 700 g/m²/dobę. Wyglądem przypominają nie folie, lecz papier lub sztywną tkaninę. Dlatego niektóre z folii wysokoparoprzepuszczalnych nazywane są włókninami. Mogą być białe, szare, czarne albo w bardzo jaskrawych kolorach charakterystycznych dla konkretnego producenta: żółtym, zielonym czy szafirowym. Takie folie stosuje się zamiast sztywnego poszycia i papy wtedy, gdy poddasze ma być ocieplone, a na dachu na łatach i kontrłatach będą ułożone dachówki ceramiczne, cementowe lub blachodachówki. Spośród wszystkich rodzajów folii tylko folia wysokoparoprzepuszczalna może stykać się z izolacją cieplną.

Folie wysokoparopszepuszczalne

Są też specjalne folie wysokoparoprzepuszczalne, które można układać – zamiast papy – na sztywnym poszyciu z desek lub płyt drewnopochodnych. Ocieplając dach, na którym ułożone jest sztywne poszycie i folia, trzeba pamiętać, że pomiędzy deskowaniem a izolacją cieplną zwykle powinna być szczelina wentylacyjna.

Na pewien czas – nawet do trzech miesięcy – zabezpiecza również budynek przed opadami do czasu ułożenia docelowego pokrycia dachowego. Większość dostępnych folii ma wysoką paroprzepuszczalność, co umożliwia układanie ocieplenia bezpośrednio na folii, bez konieczności zapewnienia szczeliny wentylacyjnej między nią a izolacją cieplną z wełny mineralnej.

Wybierając folię należy zwrócić uwagę przede wszystkim na podawaną przez producenta paroprzepuszczalność, która nie powinna być niższa niż 1000 g/(m²x24 h). Metody pomiaru paroprzepuszczalności są różne, dlatego bardziej precyzyjna jest informacja o paroprzepuszczalności względnej oznaczanej wskaźnikiem Sd. Folie wysokoparoprzepuszczalne mają współczynnik Sd mniejszy niż 0,05 m. Pod uwagę trzeba także wziąć wytrzymałość folii dachowej na rozerwanie. Jeśli folia będzie tymczasowym pokryciem, lub będzie ułożona pod dachówką, powinna mieć wysoką wytrzymałość na uszkodzenia mechaniczne (pod pokrycia na pełnym deskowaniu może być mniej wytrzymała). Oczywiście, mocna folia będzie też bardziej odporna na uszkodzenia podczas robót na dachu.

– FWK o niskiej paroprzepuszczalności, stosowane jako uszczelnienie pod pokrycia układane na łatach, wymagające wentylowania przestrzeni między folią a termoizolacją (tzw. dach wentylowany); w dachu z tymi foliami powinny być dwie szczeliny wentylacyjne – jedna pod pokryciem, a druga pod FWK.
– FWK paroprzepuszczalne – popularne folie zbrojone lub folie z zatopioną tkaniną o paroprzepuszczalności dochodzącej do 40 g/m² na dobę, co odpowiada Sd 1 m; (im niższa wartość Sd, tym więcej pary wodnej przepuszcza membrana).

Żeby zapobiec uszkodzeniom folii, warto – w miarę układania kolejnych pasów – mocować równocześnie łaty lub deskowanie, co znacznie ułatwia poruszanie się po dachu. Jeśli mimo to folia zostanie uszkodzona, w miejscu rozerwania należy przykleić łatę (na samoprzylepnej taśmie dwustronnej). W miejscach, gdzie przez połać dachu przechodzą kominy, kanały wentylacyjne lub znajdują się okna dachowe, folię trzeba zamocować tak, by nie powstały fałdy i zagłębienia, w których mogłaby gromadzić się woda. Wszelkie miejsca styku powinno się bardzo dokładnie uszczelnić. Nie należy zapominać o odpowiednim naciągnięciu folii – w razie ewentualnych przecieków ułatwi ono spływanie wody.

Membrany wstępnego krycia Membrany dachowe możemy podzielić na:
– membrany lekkie – materiały dość lekkie o niskiej wytrzymałości mechanicznej.
– ekrany – grupy membran o podwyższonej wytrzymałości i paroprzepuszczalności. Folie te mają bardzo wszechstronne zastosowanie.

Membrany dachowe tak jak i folie, zabezpieczają konstrukcję dachu oraz izolację przed wodą deszczową. W czasie wymiany pokrycia dachowego bądź jego uszkodzenia, dodatkowo chronią poddasze przed ewentualnymi zanieczyszczeniami z zewnątrz

Montaż

Montaż rozpoczyna się od rozciągnięcia dolnego pasa folii wzdłuż okapu. Mocuje się go do krokwi zszywkami dekarskimi lub gwoździami z szerokim łbem. Folię trzeba lekko naciągnąć, ale nie napinać. Pasma folii układa się z zachowaniem zakładów – w przypadku dachów o nachyleniu powyżej 20° szerokości zakładów nie powinny być mniejsze niż 10-15 cm, a w dachach bardziej płaskich 20 cm. Niektóre folie mają paski klejące oraz specjalne nadruki ułatwiające odmierzanie zakładek. Na rozciągniętej folii montuje się kontrłaty, a do nich łaty. Pod kontrłatami układa się specjalną taśmę uszczelniającą. Elementy wychodzące ponad dach zabezpiecza się przez utworzenie nad nimi dodatkowej rynienki z folii przybitej do łat. Wszystkie zakłady i styki należy skleić taśmami, żeby nie powstawały tam nieszczelności. Ważne, aby były to taśmy przeznaczone do konkretnego rodzaju folii, inaczej na skutek nierównomiernej elastyczności pracujące folie będą się marszczyć, a w skrajnym przypadku popękają.

Oprac PK