Obróbki blacharskie ATTYK

Wykonanie obróbek blacharskich wystających elementów budynku ma duże znaczenie z punktu widzenia trwałości, estetyki, a później ekonomiki użytkowania obiektu budowlanego.

Zmieniające się warunki atmosferyczne: deszcze, zalegający śnieg oraz zwłaszcza gwałtowne wiatry mają destrukcyjny wpływ na nieosłonięte części budynku. Poprawnie wykonane obróbki z trwałych materiałów skutecznie zabezpieczają te części budynku przez dziesięciolecia.

Zalecenia wykonawcze – grubość blachy

Niezależnie od wybranej blachy warto zwrócić uwagę na jej grubość oraz trzymać się zaleceń producenta. Firma RHEINZINK jest producentem blachy cynkowo-tytanowej według PN–EN 988 i standardowo oferuje blachę w grubościach 0,65, 0,7, 0,8 i 1,0 mm. Na obróbki producent zaleca używanie blachy o grubości zależnych od wykroju (p. tabela poniżej).
Powodem stosowania takich grubości jest dbałość o zachowanie prostych krawędzi gięcia. Wykonanie takiej obróbki jest wtedy bardziej estetyczne. Dodatkowo w celu zminimalizowania ilość połączeń poprzecznych można zastosować elementy długości 3 m i mocować je w sposób pośredni. Występ kapinosu powinien wynosić ≥ 20 mm.

Ważnym elementem obróbek jest poprzeczny spadek w kierunku dachu, który powinien wynosić co najmniej 3°. Zaleca się zastosowanie spadku z dwóch powodów:

• ze względu na niemożliwe do uniknięcia niewielkie nierówności na powierzchni obróbki tworzą się kałuże, które powodują zabrudzenia na brzegach,
• na pokryciach płaskich zbierają się różnego rodzaju pyły, kurz, brud itp., które na skutek opadów deszczu spływają na obie strony muru i powodują powstawanie zacieków. Można próbować ich uniknąć (lub zmniejszyć ich zakres), zwiększając występ kapinosu (patrz tabela poniżej).

Przy szerokości krycia powyżej 600 mm zleca się wykonanie połączeń na rąbek stojący, a przy szerokościach krycia powyżej 500 mm na płycie drewnopochodnej (OSB) zaleca się stosowanie maty strukturalnej.

Minimalna grubość blachy
Szerokość krycia	Przy mocowaniu z ocynkowanym paskiemmocującym / usztywniającym [mm]	Przy klejeniu bez ocynkowanego paska mocującego / usztywniającego [mm]
< 300	0,70	0,80
< 500	0,80	1,00
≥ 500	1,00	1,00

Mocowanie obróbki bez farmerów

Generalnie mocowanie obróbek powinno być wykonywane jako mocowanie pośrednie ukryte, a bezpośrednio do podłoża gwoździami czy wkrętami. To proste rozwiązanie nie tylko podnosi estetykę wykonania, lecz też sprawia, że blacha może się swobodnie rozszerzać (rozszerzalność termiczna tytan-cynku wynosi 2,2 mm/m · 100 K).

Nowoczesne budownictwo wymaga prostych i funkcjonalnych rozwiązań – przykładem tego jest prefabrykowany karbowany łącznik RHEINZINK-UDS. Łącznik UDS to fabrycznie krawędziowana blacha RHEINZINK, o grubości 0,8 lub 1,0 mm, szerokości 250 lub 333 mm i długości 3 m, mająca za zadanie odprowadzanie wody i uformowanie szczeliny umożliwiającej pracę blachy. Wielkość tej szczeliny dylatacyjnej zależy bezpośrednio od długości mocowanego elementu i wynosi od 5 do 15 mm. Fuga ta umożliwia swobodny ruch obróbek względem siebie oraz odprowadza wodę z miejsca łączenia. Rozwiązanie to jest funkcjonalne i estetyczne. W przypadku zagwarantowania dodatkowej szczelności istnieje możliwość wykonania izolacji łączenia przy pomocy kleju bitumicznego. Łącznik RHEINZINK-UDS dostępny we wszystkich rodzajach powierzchni i dzięki niemu można w estetyczny i szybki sposób wykonać obróbki. Aby odpowiednie usztywnienie krawędzi było łatwiejsze, można stosować się do zaleceń z poniższej tabelki.

Szerokość obróbki / krycia, mm	≤ 400	> 400 do ≤ 600
Szerokość łącznika UDS, mm	250	333
Ukształtowanie krawędzi obróbek	przełamanie	podgięcie

Gdzie szukać informacji i przykładów?

Na stronie producenta www.rheinzink.pl znajdziesz wiele przydatnych informacji na temat obróbek blacharskich, szkoleń w tym zakresie oraz zamówisz bezpłatne próbki materiału. Centrum serwisowe RHEINZINK oraz doradcy techniczni chętnie pomogą w rozplanowaniu obróbek oraz w przygotowaniu oferty dla Inwestora.