Pokrycie dachowe z miedzi

Miedź na dachu jest dobrym rozwiązaniem – zapewnia odporność na czynniki atmosferyczne, łatwo się formuje, nie przepuszcza wilgoci. Właściwie zamontowana może przetrwać nawet 300 lat.

Na pokrycia dachowe najczęściej stosuje się miedziane blachy o grubości 0,5-1,0 mm, a długość i szerokość arkuszy zależą od wymiaru oraz kształtu dachu. Pod wpływem ciepła (a należy pamiętać, że temperatura na dachach w gorące lato może dochodzić do 100 st. C) arkusze blachy rozszerzają się i przesuwają, tworząc rozszerzenia termiczne. Dlatego należy je łączyć w taki sposób, by jednocześnie blachy mogły się swobodnie rozszerzać i nie dochodziło do przenikania wilgoci, i dobrać odpowiednie wymiary.

Układanie pokrycia z blachy miedzianej

Zgodnie z podstawową zasadą przy układaniu tego rodzaju pokryć dachowych, arkuszy blachy nigdy nie należy łączyć bezpośrednio z warstwą podkładu uniemożliwiając przesuwanie się blachy. Sąsiadujące ze sobą arkusze należy łączyć mocując je uchwytami do powierzchni, dzięki czemu powstaje przestań dylatacyjna, a blacha nie deformuje się, nie wygina ani nie uszkadza.

W praktyce najczęściej stosowane są dwa rodzaje łączenia blach – rąbek stojący oraz łączenie na listwach (łatach). Rąbek stojący wykonuje się przy użyciu żabek mocujących, które przybija się gwoździami miedzianymi do podkładu prostopadle do gzymsu, czyli wzdłuż linii spadku dachu. Rąbek stosuje się w przypadku dachów płaskich, tj. o nachyleniu 6-7%.

Podobnie jak połączenia na rąbek stojący, połączenia na listwach wykonywane są na brzegach taśm, nie łączy się ich jednak bezpośrednio ze sobą, lecz do listew mocowanych gwoździami lub wkrętami do podkładu wzdłuż linii spadku dachu. Taśmy mocujące w kształcie litery U układa się pod listwami, a cała listwa jest następnie przykrywana taśmą tak, by lekko wystawała poza grubość listwy. Ponieważ złącza są położone wyżej, rozwiązanie takie jest szczelniejsze niż rąbki stojące i może być stosowane nawet na dachach o nachyleniu 3%.

Oba rodzaje połączeń wykonuje się z elementów blachy przyciętych odpowiednio do długości listwy lub prefabrykowanych, profilowanych elementów z taśmy.

Montaż bez błędów

Najczęstszą przyczyną wad w pokryciu z blachy są łączenia, dlatego podczas montażu najważniejsze jest zapewnienie możliwości przesunięć, związanych z działaniem ciepła.

• Na łączeniach węzłowych należy zapewnić przesunięcia dwukierunkowe, unikając łączeń na sztywno, takich jak złącza spawane.
• W dolnych częściach dachu nie należy stosować łączeń, również węzłowych.
• Szczeliny dylatacyjne powinny być stosowane w odpowiednich odstępach.
• Należy przygotować różnego rodzaju mocowania, w tym odporne na naciski elementy poprzeczne.

Do uszkodzeń zwykle dochodzi pod wpływem nacisku oraz przesunięć, które prowadzą do powstawania pęknięć wzdłuż krawędzi zagięcia. Niebezpieczeństwo wystąpienia takich wad jest większe w przypadku dużych powierzchni płaskich. Większość pokryć dachowych z metalu wymaga zastosowania konstrukcji wzmacniających.

Taśmy mocujące

Do łączenia ciągłego wzdłuż linii spadku dachu należy użyć taśm mocujących, które można przymocować bezpośrednio do podkładu na całej długości lub w równych odstępach (co 330 mm). W praktyce odległości między taśmami mocującymi obliczane są z uwzględnieniem siły wiatru działającej na daną część dachu, a także wysokości budynku i nachylenia połaci dachu. Arkusze blachy miedzianej przymocowuje się do taśm poprzez zaginanie lub za pomocą haków.

Podczas układania taśm monterzy muszą pozostawić kilkumilimetrowe odstępy między nimi, aby stworzyć miejsce na przesunięcia poprzeczne powodowane rozszerzeniem cieplnym.

Nie tylko blacha

Inny rodzaj miedzianych pokryć dachowych to prefabrykowane profilowane arkusze, przypominające płyty żłobkowane wykonane z innych metali. Arkusze takie montuje się przy użyciu falistych paneli mocowanych do stałych elementów mocujących. System ten umożliwia bardzo szybki montaż dużych równych powierzchni na wcześniej przygotowanej ramie, a pokryta powierzchnia przypomina pokrycie dachowe wykonane przy użyciu łączeń na listwach. W sprzedaży dostępne są również jednorodne elementy miedziane w kształcie rombu, prostokąta lub kwadratu, które rozmiarem i fakturą przypominają niewielkie dachówki. Zagina się je na brzegach w ten sposób, by pojedyncze rąbki zachodziły na siebie i łączy haczykami ze wszystkich stron. Następnie mocuje się je żabkami. Ze względu na niewielkie wymiary i rąbki na brzegach arkusze profilowane są dość sztywne, dlatego całe pokrycie można mocować do ramy z listew z zachowaniem odstępów.

Miedziany dach

Dach musi mieć nie tylko estetyczny wygląd, ale także pasować do geometrii budynku. Zasadniczą sprawą w przypadku dachu jest nachylenie. Pokrycie dachowe wykonane w wykorzystaniem łączeń na listwach lub arkuszy profilowanych sprawia, że zamiast dużych równych połaci dachu tworzy się ciekawa wielopłaszczyznowa kompozycja. Pokrycia tego typu nie nadają się jednak na powierzchnie zaokrąglone ani na bardziej skomplikowane formy. Ponadto montaż pokrycia dachowego wykonanego przy użyciu łączeń na listwach jest dość pracochłonny, podczas gdy nawet bardzo skomplikowane powierzchnie dachów stosunkowo łatwo pokryć przy użyciu arkuszy łączonych rąbkami stojącymi. W rezultacie otrzymujemy pokrycie jednorodne z mniej widocznymi łączeniami. Szerokość elementów łączących oraz grubość arkuszy dobiera się odpowiednio do założeń estetycznych oraz wymiarów dachu, położenia innych elementów dachu, uwzględniając również wpływ działania wiatru.

Aleksandra Kuśmierczyk,
Polskie Centrum Promocji Miedzi