Dach płaski w polskim prawie nie jest jednoznacznie zdefiniowany. Np. zgodnie z normą PN-89/B-10425 „Przewody dymowe, spalinowe i wentylacyjne murowane z cegły. Wymagania techniczne i badania przy odbiorze” dach płaski to konstrukcja, której połać jest nachylona pod kątem mniejszym niż 12˚. Niejednokrotnie jako maksymalne nachylenie dachu płaskiego przyjmuje się 20˚. Minimalny spadek w dachach tego typu wynosi z kolei 2˚ dla zapewnienia odprowadzenia wody.
W dachu płaskim wyróżnia się warstwę spodnią, czyli np. żelbetową konstrukcją nośną, której zadaniem jest przejmowanie obciążeń. Oprócz tego ważna jest izolacja cieplna oraz warstwa wierzchnia.
