Wentylacja pokrycia dachowego

Wilgoć jest dużym zagrożeniem dla dachu, ponieważ może doprowadzić do osłabienia konstrukcji więźby oraz zmniejszenia właściwości termoizolacyjnych materiałów. Dlatego tak ważną rolę dla trwałości pokrycia odgrywa właściwa wentylacja.

Wentylacja pokrycia dachowego umożliwia odprowadzenie wilgoci spod połaci dachu. Aby była skuteczna, konieczny jest przepływ powietrza w wentylowanej przestrzeni, dlatego pod ułożonymi dachówkami zawsze należy tworzyć pustki wentylacyjne, wykorzystując przestrzeń powstałą z ułożenia kontrłat, których prawidłowa grubość gwarantuje właściwy przepływ powietrza wentylacyjnego.

Otwory wentylacyjne przy okapie i kalenicy

– Odpowiednia cyrkulacja powietrza w obrębie kalenicy zależy od efektywności przekroju wentylacyjnego, który powinien mieć wielkość 0,05% powierzchni dachu, przy czym w przypadku dachów dwuspadowych dotyczy to każdej połaci osobno – wyjaśnia Krzysztof Omilian, ekspert z firmy Röben. – Na przykład w przypadku dachu dwuspadowego z krokwią o długości 10 m, wentylacja kalenicy dla każdej z płaszczyzn musi mieć efektywny przekrój minimum 50 cm²/mb. Dodatkowo na kalenicy stosuje się taśmę wentylacyjno-uszczelniającą, natomiast w obrębie okapu należy zapewnić wlot powietrza, którego wielkość wynosi co najmniej 0,2% powierzchni dachu. Dla krokwi o długości 10 oznacza to 200 cm²/mb okapu. Obliczając wielkość otworu wlotowego należy ponadto uwzględnić fakt, że przekrój efektywny jest zawężany ze względu na krokwie i kontrłaty. – Dla dachu krytego ceramicznymi dachówkami zakładkowymi, zalecane jest przygotowanie okapu z wykorzystaniem grzebienia okapu (wróblówki) wykonanej z aluminium oraz listwy wentylacyjnej – dodaje Krzysztof Omilian.

Wentylacja a kąt nachylenia dachu

W dachach o kącie nachylenia powyżej 30° wystarcza naturalny ciąg powietrza wywołany znaczną różnicą poziomów wlotu (okap) i wylotu (kalenica) powietrza, nagrzewaniem się pokrycia dachowego oraz działaniem wiatru. Należy jednak przestrzegać zasad i pozostawiać szczelinę wentylacyjną w okapie oraz stosować wentylacyjną taśmę kalenicową.
Tymczasem w przypadku dachów o kątach nachylenia mniejszych niż 30° lub krokwiach dłuższych niż 10 m, wentylacja okapowo-kalenicowa może nie być wystarczająca. Należy wówczas stosować większe przestrzenie wentylacyjne (grubsze kontrłaty) oraz dachówki wentylacyjne, dzięki czemu zwiększy się ilość powietrza wentylacyjnego.

Gdzie dachówki wentylacyjne?

Dachówki wentylacyjne wspomagają system wentylacji pod pokryciem i zapewniają dodatkowe miejsce wlotu powietrza. Wykorzystuje się je szczególnie w przypadku dachów o dużych połaciach, w których brak dostatecznej wentylacji powierzchni pod dachówką połaciową. W przypadku długich krokwi (powyżej 6,5–7 m) i zastosowaniu standardowej kontrłaty o wysokości 2,5 cm, powinno się zamontować dachówki wentylacyjne w trzecim rzędzie od kalenicy, w odległości około 1 m od siebie. Na 13 m² dachu przypada jedna dachówka wentylacyjna. W przypadku znacznej odległości między kalenicą i okapem dachówki należy układać w dwóch rzędach, a gdy odstęp ten wynosi powyżej 12 metrów – nawet w trzech rzędach. Standardowy rozstaw pomiędzy rzędami dachówek wentylacyjnych wynosi około 1,50–1,80 m.

Dachówki wentylacyjne stosuje się także tam, gdzie przerwana jest ciągłość przestrzeni wentylacyjnej, czyli pod i nad oknami połaciowymi, przed i za kominem oraz we wszystkich innych miejscach, w których wlot lub wylot powietrza wentylacyjnego jest zaburzony. Montuje się je w drugim rzędzie przed i za „przeszkodą”. W przypadku, gdy przeszkoda dla wentylacji występuje w odległości nie większej niż 1,5 m od kalenicy, zastosowanie dachówek nie jest jednak konieczne
Montaż dachówek wentylacyjnych przebiega dokładnie tak samo jak dachówek połaciowych, należy jedynie pamiętać o zamocowaniu siatki do otworu, sprzedawanej w komplecie z dachówką wentylacyjną.