Co na sztywne poszycie: deski czy płyty drewnopochodne?

Zanim rynek budowlany zdobyły folie wstępnego krycia, podstawowym podkładem stosowanym pod pokrycie dachowe było sztywne poszycie. Istnieją jednak takie typy pokryć dachowych dla których zastosowanie folii jest niewystarczające, wtedy sztywne poszycie jest wręcz niezastąpione.

Kiedy bezwzględnie należy stosować sztywne poszycie dachu:

• W przypadku użycia gontu bitumicznego i blachy płaskiej,
• Jest wymogiem dla dachów o kącie nachylenia mniejszym niż 10–20°

Jeśli kąt nachylenia połaci dachu jest mniejszy niż 10-20°, nie ma wyboru – sztywne poszycie pokryte papą lub inną izolacją jest absolutną koniecznością. Wynika to z tego, że to rozwiązanie najlepiej zapewni skuteczną szczelność poszycia.

• Sztywne poszycie, kryte papą sprawdza się też jako tymczasowe zadaszenie.

Jeżeli mamy do czynienia z dachami o prostej formie łatwiej możemy dostosować rodzaj poszycia. Jeśli wybór padnie na sztywne poszycie, będzie to rozwiązanie na pewno bardziej ekonomiczne niż na dachu o skomplikowanej formie. Zaletami są też takie elementy jak lżejsza i szybsza praca i mniej odpadów desek oraz papy.

Na dachu o skomplikowanym kształcie, w których jest wiele lukarn i załamań nie poleca się tego rozwiązania. Jego realizacja jest bowiem niezwykle pracochłonna i dużo trudniejsza. Zwyczajnie też się nie opłaca, gdyż dochodzi do większych strat materiału, w przypadku gdy jest wiele miejsc wymagających docinania, a niestety, ceny drewna ciągle rosną.

Zalety sztywnego poszycia:

• usztywnia konstrukcję dachu, co daje mu dużą odporność na obciążenia
• zapewnia lepszą izolację akustyczną pomieszczeń poddasza
• można je stosować na dachach o różnych kształtach: płaskim, spadzistym, prostym i skomplikowanym
• doskonała pod każdy materiał pokryciowy,
• wygodne podczas robót dekarskich – można po nim chodzić,
• jest trwałym i sprawdzonym sposobem wstępnego krycia,
• ekonomiczne – podczas remontu i wymiany pokrycia można je zostawić, ewentualnie wymienić pojedyncze deski;

Niemniej jednak, mimo wielu zalet, należy pamiętać , że sztywne poszycie zwiększa ciężar dachu.

Z czego wykonuje się sztywne poszycie

Tu w grę wchodzą tylko dwa rozwiązania: deski i płyty drewnopochodne.

Deski

Najlepsze będzie drewno sosnowe i świerkowe, gdyż dają one gwarancję, że poszycie będzie wytrzymałe, a zawartości żywicy wpływa na jego trwałość i odporność na zmiany temperatury i wilgotności. Niekiedy stosuje się też drewno jodłowe i topolowe, ale dużo rzadziej.

Aby drewno na poszycie dachowe spełniało wszystkie swoje funkcje, powinno być zabezpieczone impregnatem zwiększającym jego odporność na pleśń, owady i ogień.

Do wykonania sztywnego poszycia używa się desek o szerokości 12-15 cm i grubości 20-25 mm. Aby płaszczyzna poszycia była równa i bardziej odporna na deformację, należy w krawędziach desek wyprofilować pióra i wpusty. Zwyczajowo deski układa się prostopadle do krokwi. Pod gonty bitumiczne deski układa się na styk, a pod pokrycia z blachy płaskiej – z odstępami około 2 cm.

Płyty drewnopochodne

Tradycyjne deskowanie powoli odchodzi do lamusa. Zamiast niego coraz częściej wykorzystuje się wodoodporne płyty MFP, wiórowe V-100 i OSB lub wodoodporną sklejkę. Zwykle mają one grubość 15-18 mm. Warto wiedzieć, że choć sklejka ma większą wytrzymałość na zginanie niż płyta OSB (co pozwala na zastosowanie jej cieńszej odmiany – 9-12 mm), to jest jednak nieco droższa.

Najczęściej wykorzystywane są płyty o wymiarach 125 × 250 cm, niemniej jednak można też kupić trochę większe lub mniejsze. Aby zagwarantować większą szczelność powinny mieć one krawędzie proste lub profilowane na wpust i wypust. Płyty mocuje się dłuższymi bokami prostopadle do krokwi. W kolejnych rzędach przesuwa się je względem siebie o rozstaw krokwi.

Płyty są dużo wygodniejszym i łatwiejszym materiałem niż deski, zdecydowanie szybciej można z nich wykonać sztywne poszycie o bardzo równej powierzchni, nie odkształcającej się pod wpływem zmian wilgotności, co ma kolosalne znaczenie dla pokryć z gontów bitumicznych. Bowiem nawet niewielkie wybrzuszenia lub odstające krawędzie będą później widoczne na powierzchni pokrycia.

Niemniej jednak należy zaznaczyć iż płyty tworzą barierę paroszczelną dlatego trzeba zwrócić szczególną uwagę na wentylowanie połaci dachowych na wysokości termoizolacji. Oznacza to, że należy wykonać wloty powietrza na wysokości okapu i wyloty na wysokości kalenicy. Gdy o to nie zadbamy, za kilka miesięcy będziemy mieć kłopoty.