Izolacja okien dachowych – kołnierz uszczelniający

Najważniejszym elementem do montażu okna dachowego jest kołnierz uszczelniający. Jego budowa znacznie ułatwia wbudowanie okna w połać dachu, zapewniając bezpieczne odprowadzenie wody opadowej poza jego obrys.

Ta gotowa, prefabrykowana obróbka blacharska okna pojawiła się na rynku w latach 60-tych XX w. W przeszłości dekarze wykonywali ją samodzielnie bezpośrednio na budowie. Obecnie jest to standard rynkowy i w ofercie każdego producenta znajdują się kołnierze uszczelniające dopasowane do rozmiarów okien, zaś niemal każdy dekarz wymaga, by były w komplecie z oknami dachowymi.

Standardowe kołnierze uszczelniające wykonane są z lakierowanego aluminium w kolorze szarym. Na zamówienie wykonuje się je także z blachy miedzianej bądź cynkowo-tytanowej. Są to jednak drogie materiały, więc i kołnierze mają wyższą cenę.

Obecnie oferowanych jest bardzo dużo rodzajów kołnierzy. Im są one lepiej dopasowane do pokrycia dachu, tym montaż jest precyzyjniejszy. Zasadniczo rozróżniamy kołnierze do pokryć płaskich oraz profilowanych. Każdy kołnierz, bez względu na rodzaj, ma określoną maksymalną wysokość profilu. Najlepiej wybrać najbardziej dostosowany do planowanego materiału pokrycia.

Rodzaj kołnierza uszczelniającego

W zależności od tego, czy okna montowane są pojedynczo czy w zespoleniach, kołnierze dzielimy na pojedyncze – przeznaczone do montażu samodzielnego jednego okna, oraz kombi – przeznaczone do zespoleń. Kołnierz pierwszego rodzaju dopasowuje się do wymiarów okna i rodzaju pokrycia dachu. Drugi rodzaj to kołnierz kombi umożliwiający zrealizowanie odpowiedniego połączenia okien.

Okna dachowe mogą być montowane w zestawach bezpośrednio obok siebie, jedno nad drugim, a także łączone z oknami kolankowymi lub fasadowymi. Przy łączeniu okien należy przestrzegać jednej zasady: w poziomie łączy się okna tej samej wysokości, natomiast w pionie – o tej samej szerokości. Okna połączone w pionie mogą mieć różną wysokość, co urozmaica architekturę wnętrza. Ostateczny wygląd zespolenia zależy od wizji inwestora oraz zgody architekta, ponieważ rozbudowane konstrukcje okienne wymagają odpowiedniej więźby dachowej.

Okna zespolone

Zespolenia najczęściej są symetryczne, ale spotyka się także finezyjne połączenia asymetryczne. Najbardziej imponujące zestawy zawierają nawet 12 i więcej okien połączonych ze sobą. Standardowa odległość w świetle pomiędzy ościeżnicami okien w zespoleniu to 10 cm. Warto przy tym pamiętać, że jeśli na oknach zainstalowanych jedno nad drugim planujemy zastosować w przyszłości rolety zewnętrzne, trzeba zamówić kołnierz o szerszym rozstawie w pionie, wynoszącym 25 cm. Wówczas między oknami zmieści się kaseta. Okna dachowe łączone z oknami fasadowymi wymagają zastosowania specjalnych, przeznaczonych do tego kołnierzy uszczelniających.

Dwa okna

Proste połączenie okien w zestaw może zostać zrealizowane na etapie budowy poprzez dokonanie drobnych zmian w konstrukcji dachu. Najczęściej spotykany zestaw okienny tworzą dwa okna usytuowane obok siebie. Można je zainstalować za pomocą kołnierza bliźniaczego, wówczas odległość pomiędzy ich ościeżnicami wyniesie niecałe 2 cm, a pomiędzy oknami będzie krokiew pomocnicza (z drewna sosnowego lub w kolorze białym). W rozwiązaniu tym nie jest możliwe zastosowanie rolet zewnętrznych.

Do osadzenia dwóch okien obok siebie można również użyć tradycyjnych kołnierzy do zespoleń. Okna będą wtedy szerzej rozstawione i będzie można zastosować rolety. Dlatego już na etapie zakupu kołnierza oraz budowy dachu, warto zdecydować, jakie rozwiązanie odpowiada nam bardziej.