Pokrycia bitumiczne

Metody remontowania pokryć dachowych z papy cz. 2

Koryta zlewowe

Jeśli na dachu znajdują się koryta zlewowe, w ich obrębie konieczne może okazać się zerwanie istniejących warstw pokrycia i ponowne ułożenie papy w dwóch warstwach (podkładowej i nawierzchniowej), a także wyprofilowanie spadków w stronę wpustów odpływowych. Decyzję o wymianie pokrycia w obrębie koryt należy podjąć, biorąc pod uwagę stan dachu i zastoiny wody, pęknięcia lub odspojenia papy od wpustów odpływowych, a także jakość samych wpustów. Jeżeli stan papy w korycie jest dobry, zalecana jest jego regeneracja poprzez zastosowanie bezspoinowego laminatu asfaltowego.

Zagłębienia i reprofilacja papy

Jeżeli na starym pokryciu występują zastoiny wody, należy je zlikwidować poprzez wgrzanie miejscowo łat z papy termozgrzewalnej bądź zastosowanie bitumicznych mas do reprofilacji podłoża.

Wymiana części pokrycia

Często zdarza się tak, że większość pokrycia nadaje się do renowacji, a niektóre jego fragmenty ewidentnie wymagają wymiany. Wówczas po zerwaniu części starego pokrycia, należy doszczelnić ich krawędzie i wykonać zakładki z nowej papy o szerokości co najmniej 0,5 m na istniejącym pokryciu. Krawędzie uzupełnionego obszaru z papy zabezpiecza się uszczelniaczem bitumicznym, wzmocnionym taśmą zbrojącą. Również na wymienionych w ten sposób fragmentach pokrycia nakłada się warstwy renowacyjne.

Odspojenia papy

Odspojenia papy na zgrzewach oraz na przyłączach (do obróbek blacharskich, kominów, ogniomurów, nadbudowy) należy naprawić poprzez ponowne ich zgrzanie bądź aplikację klejów lub uszczelniaczy bitumicznych. Sfałdowania papy na zgrzewach, twz. „rybie pyski” należy rozciąć, a rozcięte kawałki papy dogrzać bądź przykleić klejem lub uszczelniaczem bitumicznym.

Sprzątanie i gruntowanie

Żadna warstwa renowacyjna nie będzie skuteczna, jeśli ułoży się ją na nieoczyszczonym pokryciu. Wszystkie luźne zanieczyszczenia, takie jak odłamki gruzu, liście, gałęzie, zanieczyszczenia organiczne, powinny zostać usunięte jeszcze przed gruntowaniem, a dach najlepiej umyć wodą pod ciśnieniem. Stare podłoże należy ustabilizować, a następnie zagruntować zgodnie z zaleceniami producenta danego materiału renowacyjnego.

Inne prace przygotowawcze przed renowacją obejmują:
– renowację lub wymianę obróbek blacharskich
– uzupełnienie ubytków ścian kominów bądź ogniomurów
– renowację lub wymianę wywiewek instalacji wentylacyjnej
– zdemontowanie z pokrycia zbędnych elementów, na przykład masztów antenowych, reklam itp.

Papy renowacyjne

Renowacja za pomocą pap termozgrzewalnych może zostać przeprowadzona na trzy sposoby:
– całopowierzchniowe wgrzanie jednej warstwy papy nawierzchniowej – jest najprostszą, ale jednocześnie najmniej skuteczną metodą. Zabieg przeprowadza się po uprzednim dokładnym zagruntowaniu podłoża. a rozwiązanie jest szybkie i tanie, jednak nie sprawdzi się na zawilgoconym pokryciu dachowym – bez utworzonych kanałów powietrznych para wodna, uwięziona w starym pokryciu, będzie tworzyła pęcherze na nowej papie
– wgrzanie papy renowacyjnej nawierzchniowej na przekładce z papy perforowanej – metoda ta opiera się na dwóch elementach:
• papa perforowana (wentylacyjna) – jest to bitumiczny rulon grubości zwykle 2-3 mm z okrągłymi otworami, których sumaryczna powierzchnia przeważnie jest mniejsza niż 50% powierzchni papy. Papę taką kładzie się luzem na styk, bez wykonywania zakładek, odsuwając na odległość 0,5 m od przyłączy pokrycia (okapów, kominów, ogniomurów itp.)
• papa renowacyjna nawierzchniowa, którą wgrzewa się na całej połaci po ułożeniu papy perforowanej – papa, przez otwory w papie perforowanej, łączy się z remontowanym pokryciem, dzięki czemu utworzone zostają kanały dla swobodnej migracji pary wodnej
– wgrzanie jednowarstwowej papy renowacyjnej z punktami szybkiego zgrzewania, tworzącymi system wentylacji podpowłokowej. Papa tego typu eliminuje konieczność użycia papy perforowanej, ponieważ na swojej spodniej stronie ma punkty szybkiego zgrzewania i punkty pokryte piaskiem, które po ułożeniu papy tworzą kanały umożliwiające swobodną migrację pary wodnej.

W każdej z wymienionych metod warstwę papy renowacyjnej należy ułożyć na całym starym pokryciu. Papa powinna sięgać co najmniej 15 cm poza jego obręb (15 cm wyżej na ścianach kominów, 15 cm dalej na obróbkach okapowych), jeśli to możliwe.
Po zakończeniu wgrzewania pap renowacyjnych należy zamontować (w sposób opisany wcześniej) kominki wentylacyjne. Zalecane jest również wykonanie wykończeń z zastosowaniem uszczelniaczy bitumicznych – dotyczy to przede wszystkim przyłączy papy do blachy, ścian i elementów nadbudowy (wywiewki wentylacyjne, maszty antenowe itp.). Ponadto papy renowacyjne należy wgrzewać zgodnie ze sztuką budowlaną, tak jak inne papy termozgrzewalne.

5/5 - (6 votes)

Data publikacji: 1 września, 2014

Autor:

5/5 - (6 votes)


Komentarze


Udostępnij artykuł

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

  1. Magda
    czwartek, 2 lipca, 2020

    Na pewno takie zastoiny wody nie są korzystne, pogarszają stan dachu, mogą być przyczyną przeciekania. Można je zlikwidować na kilka sposobów. Należy przy tym pamiętać, że układając nową warstwę trzeba dokładnie oczyścić warstwę dolną.

Podobne artykuły