Metody remontowania pokryć dachowych z papy

Dzięki odpowiedniej konserwacji pokrycie dachowe nawet przy niesprzyjających warunkach pogodowych może znacznie dłużej zachować swoje właściwości. Renowacja pokrycia dachowego polega na przywróceniu utraconych właściwości, takich jak elastyczność i szczelność.

Przeprowadzenie konserwacji wymaga, by istniejąca papa musi być szczelna oraz wolna od pęknięć czy odspojeń na zgrzewach . Papy z bitumu niemodyfikowanego, z wkładką kartonową lub z welonu szklanego, należy konserwować już po dwóch-trzech latach od położenia, natomiast te z bitumu modyfikowanego, na włókninie szklanej lub poliestrowej – dopiero po pięciu-sześciu. Współczesne metody konserwacji polegają na pokryciu papy penetrującymi masami bitumicznymi.
Renowację wykonuje się na dachu, który nie spełnia powyższych warunków, ale dobrze przylega do podłoża i jest stabilny. Zabieg ten jest dużo tańszy niż wymiana pokrycia, zarówno ze względu na eliminację kosztów demontażu starej papy i jej utylizacji (zgodnie z przepisami o ochronie środowiska), jak i niższą cenę materiałów, które będziemy kłaść na dachu.

Renowacja może być przeprowadzona na dwa sposoby. Wykonanie pokrycia z pap renowacyjnych to metoda zbliżona pod względem wykonawstwa do położenia nowego pokrycia dachowego, która obejmuje:
– po zagruntowaniu wykonanie pokrycia z pojedynczej warstwy papy nawierzchniowej o odpowiednich parametrach
– wykonanie pokrycia z użyciem perforowanej papy podkładowej i renowacyjnej papy nawierzchniowej
– wykonanie pokrycia z jednowarstwowej papy renowacyjnej z kanalikami wentylacyjnymi
– wykonanie pokrycia metodą nakładania powłok bez użycia ognia, z minimum dwóch warstw specjalistycznych mas bitumicznych. Ponadto w przypadku tej metody często wykonuje się także zbrojenie wewnętrzne siatkami zbrojącymi (poliestrowymi, z włókna szklanego, z polipropylenu lub innymi o odpowiednich parametrach) – system ten nosi nazwę laminatu asfaltowego.

Jeśli stare pokrycie nie przylega do podłoża na znacznej części lub jeśli podłoże jest niestabilne, renowacja nie przyniesie oczekiwanego efektu i jedynym ratunkiem będzie wówczas wymiana pokrycia dachowego. Wymiana jest konieczna także w przypadku, gdy podłoże wymaga naprawy (uzupełnienie ubytków stropu betonowego, wymiana deskowania, wymiana termoizolacji itp.) lub gdy wykonanie kolejnych warstw spowodowałoby zbyt duże obciążenie stropu (jako maksymalne obciążenie przyjmuje się zazwyczaj 5 warstw pokrycia).

Przygotowanie podłoża

Niezależnie od wybranej metody renowacji, stare podłoże należy odpowiednio przygotować poprzez wykonanie napraw istniejących ubytków oraz oczyszczenie i zagruntowanie powierzchni według zaleceń producenta stosowanych materiałów. Czynności te są nie mniej ważne niż proces renowacji (a nawet ważniejsze).

Pęknięcia papy spowodowane utratą elastyczności

Wszystkie papy, a zwłaszcza te z bitumu niemodyfikowanego, w wyniku starzenia się tracą swoją elastyczność, co prowadzi do powstawania pęknięć, będących potencjalnym źródłem przecieku.

Najprostszym sposobem naprawy uszkodzeń tego typu jest użycie plastycznych uszczelniaczy bitumicznych, a także wgrzewanie łat z papy lub wykonanie laminatu asfaltowego.

Pęknięcia papy spowodowane samozdylatowaniami płyt konstrukcyjnych betonowych bądź klawiszowaniem stropów wykonanych z płyt prefabrykowanych

Brak prawidłowo wykonanych dylatacji płyty konstrukcyjnej stropu może powodować pękanie płyt, czyli tak zwane samodylatowanie, które z kolei prowadzi do pękania przylegającej do płyty izolacji papowej. Uszkodzenia tego typu zazwyczaj mają postać długiej szczeliny, przez którą przesiąka woda, tworząc przecieki. Z podobnym zjawiskiem mamy do czynienia w przypadku, gdy konstrukcja dachu wykonana jest z płyt prefabrykowanych. Przemieszczanie się elementów względem siebie (klawiszowanie) może doprowadzić do przerwania ciągłości izolacji papowej, a w konsekwencji – do powstania przecieków.

Usterki tego typu wyjątkowo naprawiamy w następujący sposób:
– oczyszczenie szczeliny, usunięcie luźnych fragmentów starej papy i lepiku
– wykonanie na końcach szczeliny nacięcia w poprzek osi papy, co zapobiegnie dalszemu wydłużaniu się pęknięcia
– zlokalizowanie pęknięcia płyty betonowej i pokrycie go trwale plastycznym uszczelniaczem bitumicznym, wciskanym w szczelinę
– naklejenie na całej długości szczeliny i około 0,5 m poza nią, w obu kierunkach, pasa papy lub wykonanie laminatu asfaltowego.

Docelowo w miejscach pęknięć i samozdylatowań należy wykonać nowe pokrycie lub skutecznie zregenerować stare.

Pęcherze i zawilgocone podłoże

Występowanie pęcherzy powietrznych oznacza, że:
– pokrycie dachowe jest szczelne wyłącznie na obszarze, na którym występują pęcherze
– wielowarstwowe pokrycie z papy jest zawilgocone, szczególnie w przypadku starych powłok papowych zbrojonych wkładkami wodonasiąkliwymi; przyczyną są wcieki zewnętrzne bądź dyfuzja pary wodnej z przestrzeni mieszkalnych lub użytkowych budynku
– dach wymaga interwencji dekarskiej.

Pęcherze należy rozciąć: jeśli są okrągłe – na krzyż, a gdy mają kształt wydłużony – wzdłuż. Podłoże należy oczyścić, rozcięte fragmenty papy przykleić z powrotem, a rozcięcie wypełnić uszczelniaczem bitumicznym.

Następnym krokiem jest prawidłowe rozwiązanie wentylacji starego pokrycia.
Jej brak spowodowałby powstanie pęcherzy na każdej kolejnej warstwie izolacji. Aby do tego nie doszło, należy zamontować kominki wentylacji biernej (1 kominek na 40 m2 połaci dachowej) w następujący sposób:
– najpierw należy wykonać przebicie przez wszystkie warstwy pokrycia, aż do płyty konstrukcyjnej lub deskowania, o powierzchni pokrywającej się z prześwitem kominka
– jeśli pod warstwami papy występuje ocieplenie, w przebiciu należy zamontować luzem perforowaną rurę z PVC o średnicy mniejszej niż średnica kominka, tak aby jej krawędź wystawała kilka centymetrów nad powierzchnię papy
– kominek należy okleić lepikiem lub uszczelniaczem bitumicznym współ- osiowo z wykonanym przebiciem
– metodą zgrzewania lub naklejania na lepiku należy przykryć kominek łatą z papy o wymiarach co najmniej 0,5/0,5 m, a następnie doszczelniamy uszczelniaczem bitumicznym.

Montaż kominków powinno się przeprowadzić nawet w przypadku, gdy do renowacji wykorzystujemy układ pap wentylowanych z papą perforowaną jako podkład. W przypadku tej metody, kominki montuje się na ostatecznej warstwie papy. W wypadku renowacji masami bitumicznymi kominki mocuje je na starym pokryciu, przed aplikacją powłok renowacyjnych.