Połączenie krokwi z murłatą – gwarancja stabilnego dachu

Krokwie są ukośnymi i najczęściej drewnianymi belkami konstrukcyjnymi w wiązarach dachowych, na których za pośrednictwem łat opiera się całe pokrycie dachowe. Bezpieczeństwo dachu w kolosalnym stopniu zależy od solidności mocowania krokwi do murłat. Musi być zatem trwałe i niezawodne. Przetrwać ciężar zalegającego śniegu i oprzeć się parciu porywistych wiatrów. W przypadku, gdy połączenie to jest niewłaściwie wykonane pod ciężarem więźby dachowej krokwie mogą się rozjechać.

Typy krokwi:

• główna – tworząca ramiona wiązara ciesielskiego
• czołowa – to główna krokiew wspierająca krótsze połacie w dachach wielospadowych
• koszowa – podpierająca kosz (dach) dachu wielopołaciowego
• kulawka – krótka krokiew w dachu wielopołaciowym oparta na krokwi narożnej lub koszowej
• narożna – podpierająca kalenicę narożną dachu wielopołaciowego

Montaż krokwi

Para krokwi łączona jest ze sobą u góry na nakładkę lub mocowana jest do belki kalenicowej, a ich dolne końce oparte są na murłatach czyli drewnianych belkach lub krawędziakach układanych na stropie lub ścianach kolankowych. Zdarza się, że krokwie są mocowane bezpośrednio do wieńca. Ale to nie jest dobry pomysł. Murłata zapewnia znacznie lepsze mocowanie krokwi – nie bujają się i są stabilniejsze w podstawie. Ta część pokrycia przenosi obciążenia z więźby dachowej na ściany zewnętrzne.

Liczba połączeń musi być równa liczbie krokwi. To ma konsekwencje. Jeśli bowiem przyjmie się zły sposób łączenia, będzie on powtarzany wielokrotnie. Sukces właściwego połączenia tkwi zarówno w jakości wykonania, jak i we wcześniejszym doborze jego wymiarów.

Jeśli chodzi o sposoby połączenia krokwi z murłatą, spotykane są różne rozwiązania. Dziś odchodzą już w zapomnienie stare i bardzo skomplikowane połączenia, wykonywane ręcznie za pomocą pił i dłut. Są niezastąpione przy rekonstrukcjach obiektów zabytkowych, ale w nowoczesnym budownictwie całą pracę wykonuje się za pomocą specjalistycznych narzędzi ciesielskich. Dzięki nim możliwe jest niezwykle dokładne wykonanie nacięć koniecznych do łączenia elementów w stosunkowo krótkim czasie.

Kilka słów o murłacie

W najczęściej spotykanych układach konstrukcji drewnianych całe obciążenie z dachu jest przekazywane za pośrednictwem murłaty na ściany zewnętrzne. Przeniesienie sił zarówno ściskających jak i rozciągających na mur zapewnia węzeł podporowy, który stanowi oparcie krokwi na murłacie. Samą murłatę zaś łączy się na długości w ten sposób żeby połączenie mogło pracować na rozciąganie. Dlatego też murłata musi być odpowiednio połączona z murem, a ściany zewnętrzne zabezpiecza się przed rozsunięciem wieńcami.

Murłatę należy zakotwiczyć w murze prętami Ø 18 mm lub płaskownikami 4/40 mm, długość kotwi uzależniona jest od wielkości przewidywanego ssania wywołanego wiatrem. Odległość między miejscami zakotwienia, nie powinna być większa niż 2,5 m , tj. co 3 lub 4 krokwie.

Brak połączenia murłaty z murem nośnym, może mieć katastrofalne skutki, już przy pierwszym gwałtownym wietrze. Cały dach może się po prostu osunąć i spowodować bezpośrednie zagrożenie życia dla przebywających w pomieszczeniu.

ASZ