Prawidłowa renowacja tarasu

Firma Poburski Dachtechnik – należąca do Stowarzyszenia DAFA – przyjęła zlecenie dotyczące analizy przeciekającego tarasu na jednym z warszawskich osiedli. Poniższy artykuł prezentuje błędy projektowe i wykonawcze, popełnione podczas realizacji tego tarasu.

Taras był wykonany z uwzględnieniem następującego układu warstw:
– strop żelbetowy,
– paroizolacja wykonana z folii PE o grubości 0,2 mm,
– styropian ekstrudowany,
– dwuwarstwowa izolacja bitumiczna,
– warstwa rozdzielająca,
– beton spadkowy,
– płytki.

Podczas oględzin stwierdzono nieprawidłowości w zaprojektowaniu izolacji tarasu i warstwy wierzchniej. Firma wykonująca taras nie dostrzegła błędów projektowych i zrealizowała go – niestety – zgodnie z projektem. Również nadzór budowlany nie potrafił się znaleźć w tej sytuacji. Na wykonanym tarasie popełnione zostały najczęściej powtarzające się na tego rodzaju konstrukcjach błędy:
– pionowa izolacja nie została wyprowadzona na wysokość 10 cm, powyżej górnej krawędzi płytek, będącej jednym z poziomów prowadzenia wody,
– izolacja pionowa nie została dociśnięta listwą aluminiową (fot. 1),
– brak wykształconej poprawnie warstwy prowadzenia wody (odwodnienia) pomiędzy izolacją a betonem spadkowym, niepoprawnie zostały dobrane wpusty (tzw. tarasowe), które odprowadzałyby wodę z płaszczyzny izolacji oraz z płytek,
– niepotrzebnie zastosowano styropian ekstrudowany, który stosuje się głównie w warstwach dachu odwróconego. W tym przypadku mógł on zostać zastąpiony tańszym materiałem np. EPS 200,
– brak przelewu awaryjnego.

Fot. 2. Warstwa izolacji polimerowo-bitumicznej np. TEC KSA podkładowej samoprzylepnej (fot. Poburski Dachtechnik).

Po oględzinach zaproponowano następujące rozwiązanie:
– demontaż i rozbiórka istniejącego układu warstw do poziomu płyty żelbetowej (stropu) o spadku 0% w taki sposób, aby przygotowana powierzchnia stwarzała możliwość wbudowania na niej paroizolacji bitumicznej,
– płyta betonowa tarasu (istniejąca), „„ gruntownik,
– warstwa paroizolacji bitumicznej z wkładką aluminiową np. Schwarte VA4 papa paroizolacyjna,
– warstwa izolacyjna poliuretanowa grubości o 6 cm,
– styropian spadkowy EPS 200,
– warstwa izolacji polimerowo-bitumicznej np. TEC KSA podkładowej samoprzylepnej (fot. 2),
– warstwa izolacji polimerowo-bitumicznej np. FLEX K5E nawierzchniowa termozgrzewalna, „„ włóknina filtracyjna,
– żwir płukany o frakcji 4/8 mm,
– płytki osadzone na żwirze z fugą wynoszącą ok. 8 mm,
– dostawa i zaizolowanie 2 wpustów,
– zaizolowanie przelewów awaryjnych,
– wykonanie izolacji pionowej przeciwwodnej tarasu do wysokości 10 cm powyżej górnej krawędzi płytek oraz 5 cm powyżej górnej krawędzi płytek w obszarze rusztu, drzwi i okien,
– dostawa i wbudowanie rusztu wraz z osprzętem w wersji stalowej, ocynkowanej, zgodnie z wytycznymi producenta (fot. 3).

Powyższy układ warstw posiada szereg zalet. W przypadku ewentualnej nieszczelności można wykonać szybki, sprawny demontaż płytek oraz żwiru, celem naprawy izolacji, a wszystko niewielkim kosztem. Dodatkową zaletą jest to, że odwodnienie tarasu odbywa się relatywnie efektywnie nie tylko z poziomu płytek, ale również z poziomu warstwy izolacji. Przedstawiony system układania warstw jest bardzo często praktykowany między innymi w Niemczech.

Fot. 3. Taras po zakończeniu renowacji (fot. Poburski Dachtechnik).

Inwestor w zamian za osadzenie płytek na żwirze płukanym zaproponował ich ułożenie z uwzględnieniem:
– maty drenażowej kubełkowej,
– włókniny filtracyjnej,
– wylewki cementowej,
– płytek ceramicznych (fot. 3).

Pozostałe warstwy, z wyjątkiem tych zamienionych, pozostały bez zmian.

Taras od strony kosztów

Należy podkreślić dużą rolę, jaką odgrywa wykonanie poprawnego projektu tarasu oraz właściwy dobór firmy wykonawczej z uwagi na bardzo wysokie koszty ewentualnych napraw lub całkowite koszty remontu przedmiotowego tarasu.

Zgodnie z autorem publikacji pt. „Typowe szkody dla dachów” (W. Holzapfel), koszty renowacji tarasu oscylują pomiędzy 800 do 1500 EUR w krajach zachodnich.

Koszty renowacji tarasu w technologii omówionej w punkcie pierwszym wynoszą:
– izolacja, warstwy rozdzielające, płytki oraz ruszty – ok. 700 PLN/m²,
– demontaż starego tarasu + wyżej wymienione koszty ponownie wykonanego układu warstw – ok. 900 PLN/m², co daje razem około 1600 PLN/m².

Stowarzyszenie Wykonawców Dachów Płaskich i Fasad DAFA, powstałe w 2006 roku, postawiło sobie za jeden z głównych celów podniesienie jakości specjalistycznych robót budowlanych poprzez określenie standardów wykonania. W tym celu z końcem roku 2007 DAFA rozpoczęła wydawanie publikacji, w których przekazuje informacje techniczne, przykładowe rozwiązania oraz stan wiedzy w krajach o dłuższej tradycji wykorzystywania nowych technologii w budownictwie.

Standardy pozwalają wszystkim uczestnikom procesu budowlanego: inwestorowi, projektantowi, wykonawcy, inspektorowi nadzoru oraz na końcu użytkownikowi na operowanie tymi samymi określeniami i parametrami. Umożliwia to jednoznaczne definiowanie założeń projektowo-wykonawczych m.in. robót izolacyjnych na dachach płaskich, których dotyczy prezentowana obok publikacja.

Z uwagi na duże niedobory literatury branżowej oraz brak jednolitych standardów i wytycznych na rynku polskim, Stowarzyszenie DAFA podjęło się opracowania wytycznych z zakresu projektowania, wykonania, montażu i eksploatacji dachów płaskich i fasad.

Andrzej Wdowiak
Poburski Dachtechnik Sp. z o.o.
Członek Stowarzyszenia DAFA