Trendy w rozwoju technologii folii dachowych

Cechą współczesnych materiałów budowlanych jest ich wysoka specjalizacja. Bardzo dobrym tego przykładem są różnego rodzaju zaprawy. Jeszcze nie tak dawno temu do wszelkiego rodzaju połączeń materiałów ceramicznych lub betonowych używano prostych zapraw cementowych lub cementowo-wapiennych. Dzisiaj dla każdego rodzaju budulca jest wiele odmian zapraw i klejów, dostosowanych do bardzo konkretnych zastosowań. Ich ilość powoduje czasami problem: trzeba je poznać, aby móc dobrze wybrać spośród ogromnej oferty.

Podobnie jest z tak zwanymi „foliami dachowymi”. Jest ich bardzo dużo i są w dużo większym stopniu wyspecjalizowane niż się przeciętnemu odbiorcy wydaje. Właśnie ta specjalizacja stwarza pewne problemy, gdyż znajomość tematu polega na umiejętnym wyborze spośród wielu dostępnych materiałów. Już samo określenie: „folie dachowe” wymaga generalnego sprecyzowania w celu jasnego zaprezentowania tematu. Otóż pod tym pojęciem kryją się wszystkie materiały foliowe stosowane na współczesnych dachach. Ich przeznaczenie determinuje ich cechy bardzo mocno i aby określić ich trendy rozwojowe, trzeba te materiały od razu podzielić względem ich przeznaczenia. Generalnie folie dachowe możemy podzielić na trzy grupy:
– hydroizolacje – folie stosowane głównie na dachach płaskich (do 10°);
– paroizolacje – elastyczne materiały foliowe stosowane we wszystkich dachach, z tym że istnieją wśród nich przeznaczone tylko do określonego typu dachów (na przykład: bitumiczno-papierowe paroizolacje do układania na poddaszach użytkowych dachów pochyłych);
– warstwy wstępnego krycia: wysoko paroprzepuszczalne membrany wstępnego krycia (MWK) i nisko paroprzepuszczalne folie wstępnego krycia (FWK).
Marma Polskie Folie jest producentem różnego rodzaju paroizolacji oraz obu typów warstw wstępnego krycia: MWK i FWK. W związku z tym, z oczywistych powodów powinniśmy się wypowiadać tylko o tych dwóch grupach produktów spośród szerokiej gamy folii dachowych.

Paroizolacje

Elastyczne materiały nazywane paroizolacjami są układane od strony wewnętrznej dachów i tworzą całą grupę produktów posiadających zróżnicowane cechy i odpowiednie nazwy. Wśród nich można wyróżnić: opóźniacze pary, regulatory pary i bariery parowe. Kryterium podziału jest ich stopień paroizolacyjności, czyli paroprzepuszczalności. Najmniej izolacyjne czyli najbardziej paroprzepuszczalne są regulatory pary, a najlepiej izolują przed parą bariery parowe. Wszystkie rodzaje spełniają dwie funkcje: uszczelniają przegrody budowlane przed dopływem pary wodnej i uniemożliwiają powstawanie przewiewów. Przewiewy są bardzo groźne, bo tworzą powietrzne mostki cieplne, które są przyczyną powstawania dużych strat ciepła w budynkach.

Żeby dach lub ściana nie były penetrowane przez parę wodną, musi być spełniony jeden podstawowy warunek: paroizolacja musi być ułożona szczelnie. Z tego powodu, gdy wymagana szczelność jest wystarczająca to paroizolacja spełnia jednocześnie funkcję wiatroizolacji i to bardzo dobrze, bo jest układana od wewnątrz, gdzie łatwiej jest uszczelnić dach.

W najbliższej przyszłości nadal będzie się pogłębiała specjalizacja tych materiałów. Szczególnie regulatorów i opóźniaczy. Regulatory pary powinny być produkowane w wielu wersjach, o zróżnicowanym stopniu paroprzepuszczalności dostosowanym do typu dachu, rodzaju jego wentylacji i klimatu regionu, w którym ma być użyty konkretny regulator.

Opóźniacze sprzedawane w tej chwili głównie w formie uszlachetnionych folii polietylenowych (PE) będą miały wiele odmian różniących się głównie ciężarem powierzchniowym, rodzajem wzmocnienia i wyspecjalizowanymi warstwami dodatkowymi (na przykład antykondensacyjnymi). Opóźniacze są już produkowane w bardzo wielu odmianach, ale rynek budowlany nie korzysta jeszcze w pełni z tego bogactwa form. Naszym zdaniem, w najbliższym czasie wiele istniejących już materiałów zostanie na nowo odkrytych.

FWK – folie wstępnego krycia

Podobnie będą się rozwijały FWK. Ich specjalizacja będzie się również pogłębiać, chociaż ich zasięg stosowania bardzo się kurczy. Najbardziej rozwojowa jest grupa folii przeznaczonych do układania na wentylowane poszycia stanowiące podkład pod pokrycia metalowe. Na pewno coraz większą popularnością będą się cieszyły ich grubsze odmiany. Ciekawym przykładem w tej grupie są folie stosowane również jako anty kondensacyjne paroizolacje. Wśród naszych produktów jest to LENKO MLA 135. To gruba, wielowarstwowa folia sprzedawana w Polsce głównie jako paroizolacja, ale w wielu innych krajach jest stosowana jako specjalna FWK pod blachodachówki. Oczywiście, jej zastosowanie jest wyraźnie korzystne w dachach o poddaszu nie użytkowym, pokrytych blachami profilowanymi układanymi jako szczelne nie wentylowane pokrycie (z uszczelka- mi pod gąsiorem i w okapie). W Polsce (i nie tylko) tego typu wyroby powinny niebawem zostać zauważone.

MWK – membrany wstępnego krycia

Wysoko paroprzepuszczalne membrany wstępnego krycia mają już na całym świecie (w Polsce również) ugruntowaną pozycję, stanowiąc wzorzec nowoczesności w systemach dachowych. Są z dużym powodzeniem stosowane w strefie klimatu umiarkowanego od 30 lat i nadal rozwijają się jako nowa grupa materiałowa. Bardzo wyraźnym trendem w ich sprzedaży jest wzrastający popyt na ich grube odmiany o wysokim ciężarze po- wierzchniowym (gramaturze) oraz o wyraźnie wysokiej paroprzepuszczalności. Budujący szukają coraz częściej membran trwałych i sprawnych w swojej podstawowej funkcji. Trwałość jest cechą poszukiwaną ze zrozumiałych względów a wzrost wymagań co do paroprzepuszczalności wynika z konieczności oszczędzania energii. Szybkie pozbywanie się pary wodnej gwarantuje szybkie wysychanie dachu i jego termoizolacji. To zaś pozwala ograniczyć straty energii wynikające z chwilowych zawilgoceń termoizolacji. Wilgoć jest również przyczyną obniżenia trwałości konstrukcji dachowych. Więc im szybciej dach pozbędzie się wilgoci, tym będzie bardziej energooszczędny i trwały. Dlatego tak ważna jest paroprzepuszczalność.

Jeżeli więc będziemy mieli trwały dach, bo MWK przepuszcza bardzo dużo pary to i membrana sama powinna być trwała – to jest logiczne. Warto wiedzieć, że im membrana jest grubsza, tym jest trwalsza, głównie z powodu działania szkodliwych promieni ultrafioletowych (UV), a przy okazji im jest grubsza, tym bardziej wytrzymała mechanicznie. Jednak wytrzymałość mechaniczna jest potrzebna tylko w momencie układania membrany, a jej odporność na UV jest ważna przez cały okres jej egzystencji. Wynika z tego, że te dwie poszukiwane cechy: ciężar powierzchniowy i najwyższa paroprzepuszczalność wzajemnie się wspierają i współdziałają.

Przy okazji warto zaznaczyć, że wytrzymałość mechaniczna ma swoją górną granicę wyznaczoną przez optymalny kompromis z paroprzepuszczalnością. Wynika to z faktu, że produkując MWK trzeba wybrać takie wielkości tych dwóch parametrów, aby jeden z nich nie zdominował drugiego, przecząc podstawowym funkcjom tych materiałów, ponieważ uzyskanie zdecydowanie wysokiej paroprzepuszczalności wymaga obniżenia wytrzymałości. Często bardzo mocne MWK mają zbyt małą paroprzepuszczalność aby mogły dobrze spełniać swoje zadania. O tym czy membrany o średniej paroprzepuszczalności mogą leżeć bez- pośrednio na termoizolacji, decydują wymagania klimatyczne. W cieplejszych lub suchych regionach mogą one spełniać rolę MWK, a w wilgotnych absolutnie nie; ale aby wyznaczyć taką granicę dla jakiegoś regionu czy państwa, trzeba przeprowadzić badania i wykonać skrupulatne wyliczenia w niezależnych ośrodkach.

Krzysztof Patoka menedżer ds. rozwoju Marma Polskie Folie www.dachowa.com.pl