Drewno konstrukcyjne

Wilgotność użytkowa drewna

W odniesieniu do każdego z asortymentów drzewnych wymaga się w zależności od jego przeznaczenia różnej wilgotności użytkowej. Innej wilgotności będziemy oczekiwać od tarcicy przeznaczonej do wyrobu mebli, innej od materiałów na stolarkę budowlaną. W przypadku tarcicy ciesielskiej dopuszcza się przedział wilgotnościowy pomiędzy 15 -18%. Skąd tak ściśle określone parametry? Postaramy się odpowiedzieć poniżej.

Głównym celem stosowania wszelkiego rodzaju membran i paroizolacji jest konieczność ochrony konstrukcji ścian i stropów przed zawilgoceniem. Stosowanie drewna wilgotnego automatycznie powoduje, że sami tę wilgoć do konstrukcji ściany wnosimy. Wilgoć pochodząca z mokrego drewna znajdującego się w ścianie wnika w warstwę cieplną, a co za tym idzie powoduje obniżenie jej właściwości izolacyjnej. Zastosowanie drewna wilgotnego powoduje obniżenie wytrzymałości całej konstrukcji dachowej. Drewno przy wilgotności powyżej 30% posiada wytrzymałość na zginanie o 60–75% mniejszą niż drewno o wilgotności poniżej 18%.

Wilgotna konstrukcja dachu będzie narażona na paczenie się i kurczenie podczas wysychania. Proces ten może spowodować luzowanie się połączeń ciesielskich, powstawanie szpar, pęknięć, zniszczenia lub osłabienia całej konstrukcji dachowej. „Ruchy” drewna podczas wysychania, paczenia się będą mogły przenosić się na płyty gipsowe ścian i sufitów, które sztywno zamocowane w konstrukcji ulegną zniszczeniu bądź spękaniu.

Nadmiar wilgoci w ścianie może przenieść się na zastosowane płyty gipsowe, powodując żółtawe plamy i wykwity.

Zastosowanie drewna mokrego niesie za sobą możliwość występowania w jego konstrukcji zarodników grzybów bądź larw czy jaj owadów. Gdy po wykonaniu konstrukcji dachowej zapanują odpowiednie warunki dla ich rozwoju, konstrukcja może zostać zainfekowana grzybem bądź zasiedlona przez owady uszkadzające drewno. Proces suszenia drewna nie tylko zabija zarodniki i larwy bądź jaja owadów, ale dodatkowo wpływa na zniszczenie ewentualnej ich pożywki znajdującej się w drewnie. Najodpowiedniejsze warunki dla większości grzybów panują przy wilgotności 36–50%, zmniejszenie jej poniżej tych parametrów zapobiegnie możliwości swobodnego ich rozwijania się. Doprowadzenie drewna do wilgotności 20% i niższej, powoduje, że drewno osiąga tzw. suchy stan ochronny, który uniemożliwia rozwój grzybów. W odniesieniu do owadów jest podobnie, większość z nich potrzebuje do rozwoju drewna wilgotnego, natomiast jego podgrzanie (w procesie suszenia) do ok. 28°C powoduje śpiączkę u larw owadzich, przy temperaturach 50°C i powyżej większość owadów i larw ginie.

Poprzez występowanie wilgoci w ścianach drewno narażone na wspomniane powyżej grzyby, pleśnie i owady szybciej ulegnie destrukcji i spowoduje zniszczenie konstrukcji dachowej.

Drewno mokre spowoduje konieczność wykorzystania droższych łączników, odpornych na korozję. Woda zawarta w drewnie z pewnością przyspieszy korozję zastosowanych ewentualnie łączników stalowych.

Stosowanie drewna mokrego wpływa negatywnie na narzędzia, którymi pracujemy – z pewnością drewno mokre bądź niedostatecznie wysuszone charakteryzuje się większymi oporami skrawania niż drewno suche, dlatego proces obróbki będzie trwał dłużej i pochłonie większe koszty związane ze zużywającymi się ostrzami narzędzi. Sam proces obróbki drewna mokrego będzie trudniejszy i bardziej energochłonny.

Woda zawarta w drewnie wilgotnym powoduje wzrost jego wagi, a co za tym idzie – wzrost wagi całej konstrukcji dachowej. W skrajnych wypadkach może istnieć konieczność zwiększenia przekroju zastosowanych elementów konstrukcyjnych.

Marcin Tomaszewski

5/5 - (8 votes)

Data publikacji: 7 października, 2014

Autor:

5/5 - (8 votes)


Komentarze


Udostępnij artykuł

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Podobne artykuły