Izolacja dachów płaskich

Jeszcze kilkanaście lat temu charakterystyczne dla dużych budynków mieszkalnych, hal produkcyjnych, czy obiektów użyteczności publicznej dachy płaskie pokrywano i uszczelniano jedynie za pomocą pap asfaltowych układanych na lepik. Obecnie stosowane są innowacyjne materiały izolacyjne – membrany, płynne folie i wyspecjalizowane papy.

Dzięki innowacyjnym materiałom uszczelnienie powierzchni dachu płaskiego jest znacznie łatwiejsze, szybsze i bezpieczniejsze. Nowe technologie izolacji umożliwiają ponadto wykorzystanie powierzchni dachów płaskich i zagospodarowanie ich na parking, ogród dachowy czy też zamontowanie systemu solarnego.

Funkcje stosowanych materiałów

Poza funkcją warstwy hydroizolacyjnej membrany, papy czy płynne folie dachowe bardzo często są ostatnią, wierzchnią warstwą dachu. Wówczas poza odpornością na działanie wody, stosowane produkty muszą wykazywać wysoką odporność mechaniczną (związaną chociażby z koniecznością chodzenia po dachu podczas konserwacji, odśnieżania czy niszczącym działaniem wiatru) oraz odporność na duże amplitudy temperatury oraz działanie promieni UV.

Najważniejsze jest mocowanie

W przypadku wierzchnich membran i pap dachowych stosuje się dwa rodzaje mocowania: mocowanie mechaniczne i klejenie (oczywiście wybór mocowania jest często określony przez producenta i dostosowany do danego rodzaju produktu i konstrukcji dachu). Tomasz Kamiński, doradca techniczny i wykonawca z firmy Izoter, zwraca uwagę na to, że stabilność przytwierdzonego mechanicznie pokrycia dachowego zależy wyłącznie od sposobu i jakości mocowania. Membrana dachowa przymocowana mechanicznie do dachu płaskiego może zostać krótkotrwale podniesiona na skutek ssania wiatru. Stosując mechanicznie mocowane membrany dachowe, sprawdzić należy, czy wszystkie płyty przytwierdzone zostały do podłoża i zabezpieczone w ten sposób przed przemieszczeniem. Membrany mocowane są poprzez membranę wierzchniego krycia, warstwę ocieplenia (płyty z wełny mineralnej lub styropianu) i paroizolację do blachy trapezowej lub bezpośrednio do podłoża betonowego. Do mocowania stosuje się łączniki mechaniczne teleskopowe (teleskop, wkręt i kołek), których długość uzależniona jest od grubości warstwy izolacji termicznej. Bardzo ważna jest również gęstość rozmieszczenia tych łączników. Zdecydowanie większe zagęszczenie powinno być na krawędziach dachu, w miejscach, w których pokrycie najbardziej narażone jest na niszczące działanie porywów wiatru. W przypadku montażu membran przyklejanych do powierzchni dachu, płyty izolacyjne powinno się mocować mechanicznie, żeby oprzeć się sile wiatru. a wodoszczelną membranę można przykleić do powierzchni izolacji.
Najwygodniejsze w stosowaniu są płynne membrany dachowe (niekiedy nazywane foliami), które wymagają jedynie zastosowania odpowiednich wałków malarskich lub urządzeń natryskowych. Rozwiązanie to jest jednak stosunkowo nowe i dość kosztowne, dlatego wykonawcy, pragnący zastosować tego typu uszczelnienie, powinni przejść gruntowne szkolenie.

Należy pamiętać, że wszystkie rozwiązania stosowane do izolacji powierzchni dachu wymagają nie tylko odpowiedniego wykonania pokrycia, lecz także właściwego sposobu dozoru i eksploatacji.

Najpopularniejsze materiały izolacyjne stosowane na dachach płaskich

Papy

Stosowane obecnie wysokiej klasy papy polimero-bitumiczne wykazują właściwości znacznie przekraczające minimalne wymagania normowe i gwarantują znacznie lepsze parametry niż papy standardowe i przyczyniają się do wysokiego poziomu bezpieczeństwa na dachu. Stosuje się je wszędzie, gdzie występuje zapotrzebowanie na najwyższą jakość, prawidłowe wykonawstwo i długotrwałą żywotność, składają się one bowiem z wyjątkowo wytrzymałych wkładek nośnych połączonych z warstwami polimerowego bitumu najwyższej jakości (receptury masy bitumicznej zawierają elastomery i plastomery) o wysokiej wytrzymałości na działanie podwyższonych temperatur, giętkości w niskich temperaturach i odporności na starzenie. W klasycznych układach hydroizolacji z pap bitumicznych na termoizolacji montuje się dwie warstwy papy, które stanowią warstwę podkładową i nawierzchniową. Obie warstwy mogą być do siebie zgrzane lub przyklejone. Dzięki znakomitej giętkości w niskiej temperaturze i wysokiej wytrzymałości na działanie podwyższonych temperatur wytrzymują one najwyższy stopień obciążeń i zapewniają niezawodność nawet po upływie dziesięcioleci. W przypadku montowania papy podkładowej na podłożu nieodpornym termicznie, takim jak styropian EPS, jej zgrzewanie jest niemożliwe. W takiej sytuacji optymalnym rozwiązaniem jest zastosowanie, oferowanego przez niektórych producentów, samoprzylepnego systemu hydroizolacji.

Membrany dachowe

Membrany produkuje się ze specjalnych tworzyw sztucznych (PVC) lub kauczuków (EPDM). Konstrukcję membrany tworzą: warstwa wierzchnia – odpowiedzialna za odporność na działanie czynników zewnętrznych (promieniowanie UV, działanie gazów wytwarzanych przez ciepłownie i przemysł, duże różnice temperatur występujących na dachach, naturalne starzenie, ścieranie podczas chodzenia po dachu, promieniowanie cieplne, zaprószanie ogniem), warstwa zbrojenia – odpowiedzialna za parametry mechaniczne (wydłużenie, odporność na przebicie, rozdzieranie i rozciąganie) oraz warstwa spodnia – odpowiedzialna za jakość zgrzewu (trwałe, homogeniczne połączenie z warstwą wierzchnią). Membranę przytwierdza się do podłoża mechanicznie, stosując specjalne elementy mocujące, miejsca przebić przykrywając kolejnym arkuszem. Materiały łączone są ze sobą metodą zgrzewania za pomocą specjalnych urządzeń – zgrzewarek (automatycznych bądź ręcznych).

Membrany w płynie

Płynne membrany charakteryzuje unikalna technologia, umożliwiająca ich komponentom wykorzystanie wilgoci zawartej w atmosferze jako inicjatora chemicznej reakcji wiązania, co oznacza, że proces wiązania może się odbywać w różnych warunkach atmosferycznych (temperaturach) oraz przy wahaniach wilgotności. W przeciwieństwie do typowych materiałów na bazie PU (poliuretanów) w procesie wiązania nie jest uwalniany C02 w postaci gazu, który może powodować opóźnienia prac montażowych. Po ułożeniu membrana jest wodoszczelna i odporna na oddziaływanie wody – po związaniu tworzy bezspoinową hydroizolację. Nakładanie membrany w formie płynnej umożliwia obróbkę wszelkich (nawet skomplikowanych) detali dachowych. Materiał układany jest na zimno bez użycia palników, nagrzewnic, dmuchaw itp., a także bez stosowania obróbki termicznej, dzięki czemu nie stanowi zagrożenia ogniowego podczas aplikacji, a po ułożeniu system wykazuje wymagane klasyfikacje ogniowe. Zazwyczaj stosuje się łączną grubość warstw od 0,8 mm do 2,2 mm (łączne zużycie: 1,5 kg/m2). Dużym atutem membran w płynie jest łatwy montaż przy użyciu pędzli, wałków lub natrysku bezpowietrznego nawet na obszarach trudno dostępnych. Ponadto materiał jest odporny na przerastanie korzeni, obciążenia ruchu pieszego oraz lekkiego ruchu kołowego, a także siły ssące wiatru, UV oraz żółknięcie, gwałtowne zmiany temperatury. Jest przepuszczalny dla pary wodnej, przylega do całej powierzchni klejonej, zapobiega migracji wody i jest kompatybilny ze związkami bitumicznymi.