Lukarna – zasady budowy

Dach i ściany lukarny często wykonuje się z drewna. Stosowane są także ścianki murowane lub żelbetowe. Niekiedy do ich wykończenia na zewnątrz stosuje się drewno. Można je również otynkować – w tym celu do rusztu z listewek przybija się sklejkę wodoodporną lub płytę OSB, a następnie mocuje metalową siatkę i nakłada tynk. Zamiast tego do można też przykleić do sklejki cienkie płyty styropianu i ułożyć tynk cienkowarstwowy na siatce z włókna szklanego.

Mała lukarna pomiędzy krokwiami to rozwiązanie stosowane w przypadku, gdy szerokość lukarny jest mniejsza niż rozstaw krokwi. Okno wypełnia wówczas całą czołową ściankę lukarny, ale i tak pozostanie ono niezbyt duże i nie zapewni więc dostatecznej ilości światła na poddaszu, dlatego najlepiej, gdy małe lukarny występują grupowo.

Duża lukarna na wzmocnionych krokwiach

Pomieszczenie z lukarną jest wygodne, gdy jej szerokość jest większa od połowy długości ściany, na której się znajduje. Można bowiem wówczas zrobić dwa okna, aby światło dzienne docierało praktycznie do każdego kąta, a pomieszczenie ma ponadto zwiększoną pełnowartościową powierzchnię.

Szeroka lukarna

Lukarna szersza niż podwójny rozstaw krokwi, czyli 180 cm, wymusza ingerencję w konstrukcję dachu – wymaga przecięcia jednej lub dwóch krokwi i wymiany oraz wzmocnienia krokwi na krawędziach.

Duża lukarna na własnych ściankach

W przypadku najszerszych lukarn czasami wystarczą tylko wymiany i wzmocnione krokwie, ale niekiedy konieczne są też słupy i płatwie. Konstrukcja dużej lukarny nie powinna obciążać dodatkowo więźby dachowej, dlatego dobrze, by była samonośna. Sprytnym rozwiązaniem jest wybudowanie ścianek, na których częściowo opiera się daszek lukarny. Ścianki boczne powinny być oddylatowane od więźby dachowej, tak aby obciążenia z dachu nie były przekazywane bezpośrednio na strop.

WAŻNE:

Wstępne krycie

Dach lukarny wraz z resztą połaci powinien tworzyć jednorodną całość i chronić poddasze przed mogącą się tam przedostać wodą czy penetrującą warstwy pod pokryciem wilgocią. Główną rolę odgrywa przy tym izolacja przeciwwilgociowa połaci. W przypadku, gdy dach wykończony jest papą, gontami bitumicznymi lub blachą płaską, izolację tworzy papa podkładowa lub specjalna folia wysokoparoprzepuszczalna ułożona na sztywnym poszyciu z desek, sklejki wodoodpornej lub wodoodpornych płyt OSB. Pod dachówkami bądź blachodachówką papę i sztywne poszycie zastępuje się membraną dachową, czyli wysokoparoprzepuszczalną folią dachową.

Wentylacja połaci

Wilgoć może dostawać się do wnętrza dachu bądź z mieszkalnego poddasza, bądź z zewnątrz. W pierwszym przypadku zatrzymać ma ją folia paroizolacyjna szczelnie ułożona pod okładziną z płyt gipsowo-kartonowych. Zaś przed wilgocią z zewnątrz chroni papa lub folia wstępnego krycia.

Pasy folii układane są poziomo, podobnie jak na pozostałej części dachu – rozpoczynając od dołu i kierując się ku kalenicy. Jeden pas musi zachodzić na drugi, tworząc zakład 10-20 cm. Wilgoć jest niebezpieczna dla wełny mineralnej, którą ociepla się dachy, ponieważ zmniejsza jej izolacyjność termiczną i aby nie gromadziła się wewnątrz dachu lukarny, konieczna jest sprawna wentylacja połaci. W tym celu w daszku zostawia się więc jedną lub dwie przestrzenie wentylacyjne, którymi będzie krążyć powietrze osuszające połacie.

Dwie przestrzenie wentylacyjne

Jedna z przestrzeni wentylacyjnych znajduje się między wełną a folią wstępnego krycia lub sztywnym poszyciem dachu, a druga między poszyciem bądź folią a pokryciem dachowym. Pierwsza zapewnia osuszanie ocieplenia, zadaniem drugiej jest usuwanie wilgoci ze spodniej strony pokrycia.

Jedna przestrzeń wentylacyjna

Pozostawia się ją między ociepleniem a sztywnym poszyciem, na którym znajduje się papa lub folia izolacyjna i płaski materiał pokryciowy (gonty bitumiczne, blacha płaska). Tylko jedna przestrzeń – między folią a pokryciem – wystarczy również wtedy, gdy pod dachówki, panele dachowe bądź blachodachówkę zastosuje się folię wysokoparoprzepuszczalną. Wentylację daszku mogą wspomagać specjalne dachówki wentylacyjne, przez które wydostaje się powietrze i które poprawiają ciąg w przestrzeni wentylacyjnej pod pokryciem.