Więźba dachowa skrojona na miarę

To cieśla jest odpowiedzialny za wykonanie konstrukcji więźby dachowej. Nowoczesna technologia pozwala na sprawne i niezbyt pracochłonne uporanie się z tym etapem budowy dachu. Zamiast tradycyjnych złączy ciesielskich fachowcy wykonują połączenia poszczególnych elementów przy użyciu śrub, gwoździ i metalowych łączników.

Przekroje poszczególnych części składowych więźby dachowej dobiera się na podstawie obliczeń statyczno-wytrzymałościowych. Ich wyniki uzależnione są od:

• Kąta nachylenia pokrycia dachowego
• Odległości między ścianami zewnętrznymi
• Rodzaju zastosowanego pokrycia
• Strefy śniegowej i wiatrowej, w której budynek jest usytuowany

Najczęściej stosowane rodzaje więźby:

• więźba krokwiowa
• więźba krokwiowo-jętkowa
• więźba płatwiowo-kleszczowa

Więźba krokwiowa to najprostsza konstrukcja dachowa, którą stosuję się wtedy, gdy rozpiętość między zewnętrznymi ścianami nośnymi nie przekracza 7,0 m.

Podstawowym elementem nośnym jest para krokwi, połączonych ze sobą w kalenicy o długości 4,5 – 6,0 m, rozstawionych w odstępach od 80 do 120 cm. Dolne końce krokwi mogą być mocowane do poziomej belki ściągowej, która stanowi jednocześnie konstrukcję nośną stropu do murłat ułożonych na wierzchu ścian kolankowych lub na stropie. W przypadku więźby krokwiowej zarówno mocowanie krokwi do murłat, jak i murłat do konstrukcji budynku musi być wykonane niezwykle starannie, gdyż solidność tych połączeń gwarantuje stabilność i bezpieczeństwo dachu.

Dach o konstrukcji krokwiowej – krokwie oparte na murłatach

Więźba krokwiowo-jętkowa

Tam gdzie rozpiętość między ścianami zewnętrznymi jest większa niż 7,0 m, stosowanie więźb krokwiowych przestaje być ekonomiczne. Ma na to wpływ fakt, że należałoby stosować krokwie o bardzo dużych przekrojach. Dlatego stosuje się ten rodzaj konstrukcji, w których każda para krokwi rozparta jest mniej więcej w połowie ich długości poziomym elementem zwanym jętką. To rozwiązanie umożliwia wykonywanie dachów o rozpiętości nawet 11,0 m o przekroju krokwi podobnym do dachów o konstrukcji krokwiowej. W więźbach krokwiowo-jętkowych wszelkie obciążenia przekazywane są na ściany zewnętrzne budynku.

Dach o konstrukcji jętkowej

Więźba płatwiowo-kleszczowa

Stosuje się ją, gdy rozpiętość dachu przekracza 11,0 m . Konstrukcja tego typu różni się bardzo zarówno od krokwiowej jak i krokwiowo-jętkowej:
Pierwsza różnica polega na tym, że podpory dla krokwi nie tworzą tylko murłaty – są dodatkowo podparte w połowie rozpiętości na płatwiach górnych, które z kolei podparte są słupkami stojącymi na płatwiach stopowych czy bezpośrednio na stropie.

Cała konstrukcja podpierająca krokwie, składająca się z płatwi i słupów nosi nazwę ściany stolcowej. Zaś całość konstrukcji więźby dachowej usztywniane są za pomocą poziomych kleszczy – są nimi podwójne belki wiążące końce słupów z opartymi na nich krokwiami. Kleszcze montowane są co trzecią lub czwartą parę krokwi i takie wiązary noszą nazwę wiązarów głównych, w odróżnieniu od pośrednich, w których krokwie jedynie opierają się na płatwiach.

W przypadku dachów o konstrukcji płatwiowo-jętkowej większe obciążenia przekazywane są na strop ostatniej kondygnacji niż na ściany zewnętrzne. Taka metoda konstrukcji więźby dachowej wpływa pozytywnie na stabilność i wytrzymałość dachu, niemniej jednak wymaga zaprojektowania odpowiednio wytrzymałego stropu.

Do znudzenia będziemy powtarzać, że przy budowie domu nie warto oszczędzać na pewnych elementach. Jednym z nich jest drewniana konstrukcja dachu. Drewno złej jakości i wykonawcy o niskich kwalifikacjach zemści się na nas w przyszłości. Grozi nam niestabilność więźby, wilgoć, grzyb, a nawet gnicie fragmentów osłoniętych płytami gipsowo-kartonowymi.

ASZ